Dag 9. 16-01-2015

16-01-2015, Dag 9 (Las Terrazas)

Vandaag voor het eerst goed geslapen. Het bed kraakt niet, voelt goed aan en twee platte kussens op elkaar     blijkt precies de juiste hoogte te zijn. Alle hotels tot nu toe hebben van die lange platte kussens. Niet wat wij    gewend zijn. Om half 7 Wi-Fi gekocht en zeggen en schrijven 1 reisverhaal kunnen versturen. Ik had al gelezen dat internet hier K.. is.

Na een ontbijtbuffet, ja ja met gebakken ei, verzamelen we bij Rancho Curujey hier in las Terrazas om met Jasmine, onze gids, een ochtend excursie te doen. Het is deels met eigen auto en deels te voet. Eerst krijgen we een cocktail bestaande uit cola, sinas en rum. Het is nu half 10 in de ochtend. We zijn samen met een wat  ouder Engels stel en die doen net zo hard mee. Vervolgens krijgen we uitleg over de streek en dan gaan we rijden. Eerste stop is Buenavista. Dit is een oude koffie plantage waar vroeger een rijke boer woonde met slaven. Na de nodige uitleg en de door ons gemaakte foto's en films is het tijd om zelf een bakkie koffie te gaan drinken. Dit doen we bij Maria. Een klein stukje terug rijden net onder ons hotel. Haar koffie is zo beroemd dat er bussen vol toeristen stoppen voor een bakkie. Frank en ik nemen een ijskoffie. Na die van Starbucks is dit de lekkerste die wij ooit gedronken hebben. Jan neemt thee. HIHI die lust helemaal geen koffie. De volgende stop is op het centrale plein van de Comunidad Las Terrazas. Hier staan huisjes en appartementen waar de arme boeren in ruil voor hun land gratis kunnen wonen. Ze betalen alleen elektriciteit en water. Ook hier krijgen ze rijst, bonen en brood op de bon. Iedereen zorgt hier voor elkaar en ze dragen naar vermogen (wie in de  toerisme sector werkt verdient meer) geld af voor het kinderdagverblijf, de ouderen en de zieken. We stappen weer in de auto en rijden naar Banos del San Juan. Dit is een natuurgebied met "helend" water. Er is een stromend beekje en je kunt hier een verfrissende duik nemen. Ik ben erin gegaan maar wel met gevaar voor eigen leven. Die stenen zijn spekglad van de alg. Na een uurtje houden we het voor gezien en gaan we lunchen bij Casa del Campesino. Je kent ze wel van die restaurantjes waar alle touroperators stoppen met hun toeristen. Ik moet zeggen het was lekker eten. Heerlijke kip en varkensvlees met, hoe kan het ook anders, rijst en zwarte bonen. Leuk bandje die Cubaanse muziek vertolkte en als toetje een bolletje chocolade ijs. Dit hadden we nog niet eerder gehad. Als laatste mochten we een kijkje nemen in de keuken. Hier wordt namelijk alles op hout gestookt. Niets geen elektriciteit of gas. Na de nodige foto's nemen wij afscheid van onze gids want wij hebben nog een ding te doen vandaag.

We rijden terug richting ons hotel om daar deel te nemen aan de Canapy tour. Dit is een kabelbaan die bestaat uit 6 plateaus hoog boven dalen en een meer. Het eerste stuk is werkelijk doodeng en je denkt bij jezelf: "waar begin ik aan. Welke debiel gaat vrijwillig aan een stukje staaldraad hangen" Voor diegene die de film Cliffhanger gezien hebben, nou ik zag mezelf al hangen. Bij het tweede plateau gaat het iets beter maar het is  en blijft spannend. Zo is Jan een keer niet helemaal tot zijn volgende plateau gekomen, dan komt er gelijk een mannetje naar je toe om je te helpen. Wat zijn die mannen behendig. Er gaat een mannetje als eerste die je helpt te landen/stoppen en er is een mannetje die je aanhaakt en dan als laatste komt. Via fluitsignalen geven ze door als de volgende mag komen. Ik moet zeggen een echte aanrader. Zelfs Frank met z'n hoogtevrees heeft het gedaan en vond het helemaal geweldig. Na deze nieuwe ervaring is het tijd voor een douche. Niet alleen het angstzweet moet eraf maar ook de lucht die in het materiaal hangt. Brrrrrr. Niet bij nadenken.

Na een uurtje zitten bij het zwembad is het tijd voor het diner. Vanavond gaan we eten bij Paladar Forda de   Mercedes. Deze Paladar zit schuin onder Hotel Moka en is klaarblijkelijk niet zo bekend bij de hotelgasten. We zitten er namelijk helemaal alleen. Het is op 1 hoog en aan één kant  lijken de woningen wel op witte containers. Wij hebben ook het idee dat het allemaal familie is wat hier woont. Alle deuren staan open en ze lopen constant bij elkaar naar binnen. Ook de taxichauffeur die het Engelse stelletje vanmorgen reed tijdens de excursie woont hier. De kaart is simpel en de helft hebben ze niet dus we gaan voor een stoofpotje met, jawel rijst en zwarte bonen. Het stoofpotje smaakt erg lekker en is weer eens een afwisseling. We hebben er     ieder 2 Cuba Libre bij en de rekening bedraagt Cuc 32 (25,60) We geven het jonge moedertje Cuc 35. Heeft ze ook een goede avond. We hoorden namelijk dat een spijkerbroek hier Cuc 25 -30 kost. Moet je nagaan hoeveel dat is als je maar Cuc 25 -40 per maand verdient.

Na deze grappige ervaring lopen we terug naar ons hotel. Deze ligt tegen een berg aan dus dat wordt klimmen. Een lange trap naar boven is dan ook echt het laatste wat onze benen doen vandaag. Nog even chillen op het  balkon met Andre Hazes op de achtergrond, Wat ben ik blij met mijn kleine "muziekinstallatie" en wij zijn klaar voor hopelijk weer een goede nacht.

Morgen staat ons een lange rit van bijna 500 km te wachten naar Trinidad. Gelukkig veel "snelweg". Deze weg  is nog enigszins begaanbaar.