Dag 36, de laatste volle dag in New York.

Je wil er toch uithalen wat erin zit dus om 06:00 uur Frank wakker gemaakt met koffie. Helaas konden we geen journaaltje kijken, de laptop heeft kuren. Ach, er is vast niets positiefs te vertellen. In al die weken horen we alleen maar ellende en de formatie schiet ook niet op. 
We zorgen ervoor dat we 08:00 uur bij de Grey Dog zijn voor ontbijt. We hebben toch wel een soort tijdschema. Daarna nog even naar “huis” en om 09:15 uur zijn we weer op weg. Eerst met Metrolijn Q naar Time Square en daarna nog 20 minuten lopen naar de Hudson River. Hier stappen we op een rondvaartboot van de Circle Line. Het weer is toch wel ietwat omgeslagen. Tot we bij de boot kwamen scheen de zon nog en  was het zo’n 20 graden. Op de boot verdween de zon achter een dik pak wolken  wat op het water niet zo fijn aanvoelt. 
We varen eerst langs de skyline van New York waarbij een gids van alles vertelt. Met name over de Nederlandse bijdrage aan het ontstaan van deze stad. We varen met de wind mee waardoor het achter op het dek nog prettig aanvoelt. Op de hoek aan de New Jersey kant staat een 15 meter in doorsnede klok die nu precies 100 jaar oud is. Ooit stond deze op de Colgate fabriek. Deze is gesloopt maar ze hebben de klok behouden en op de hoek geplaatst. Je kan hem niet missen. Een klein stukje verderop is daar de groene dame met vlam oftewel the Statue of Liberty. Het beeld is 46 meter en het voetstuk is 47 meter hoog. De totale hoogte, van de grond tot aan de top van de toorts, is 93 meter. De hand is 5 meter lang. Hij is geplaatst in 1886, een geschenk van de Franse aan Amerika vanwege 100 jaar onafhankelijkheid en geldt bovendien als een teken van verwelkoming van iedereen: terugkerende Amerikanen, gasten en immigranten. Ook hier zijn we al eens geweest maar het blijft het toch een belevenis. Vorige keer zijn we ook nog op het eiland geweest, daar hebben we nu niet voor gekozen. Nog even een selfie met haar op de achtergrond en dan draait de boot. Tegenwind……. Brrrrr niets voor ons. We vluchten naar binnen met achter ons aan nog meer mensen. In totaal duurde deze rondvaart een uur wat prima is. We gaan verder.

Ik had maanden geleden iets online gelezen over een High Line Walk maar was het eigenlijk alweer vergeten tot onze gids met fietsen het weer benoemde. Het is niet ver van de boot vandaan dus dat gaan we doen. Het is een treinrails die in de jaren dertig van de vorige eeuw is aangelegd. Sinds 1934 werd de treinrails, die parallel loopt aan 10th avenue, gebruikt voor het vervoer van onder andere vlees en gevogelte aan de westkant van Manhattan. Doordat er steeds meer vervoer over de weg kwam werd de treinrails overbodig en in 1980 reed de laatste trein. Het zou gesloopt worden tot 2 mannen uit de buurt hadden bedacht dat hier best wat van gemaakt zou kunnen worden. Met hulp van anderen werd in 2009 het eerste deel van de High Line geopend en in 2014 het laatste stuk. In 2019 hebben ze er nog een stuk aan toegevoegd. Zo leuk om te zien hoe deze oude treinbaan is omgetoverd tot een wandelpad. Onderweg komen we nog een kunstwerk tegen. Een knalroze boom die mens en aarde moet verbinden. Het zal? 
Nu we toch aan de wandel zijn en het weer top is, aan wal is het beter, lopen we naar huis. Het krioelt van de mensen als we Madison Square en Madison Union voorbij lopen. We houden wel van New York met al zijn diversiteit en prachtige mensen en gebouwen. Oud of nieuw, ze hebben allemaal wel iets.
Tijd om even de rust van ons hotel op te zoeken. De zon breekt nog even door, heerlijk. Omdat alles hier schandalig duur is besluiten we naar Taïm te gaan. Hier halen we een pita met kip shawarma, zo heet dat hier, met groenten en saus naar keuze voor nog geen 3 tientjes. En lekker dat het was. We hebben nog plek voor een ijsje. Bij ons aan de overkant zit een Italiaanse ijsboer waar we al een paar keer lekkerbekkend naar gekeken hebben over ons balkon. We nemen ieder twee bolletjes in een kartonnen bakje. Frank mango en Limerick, ik stracciatella en pistache. Samen goed voor €17,50. Niet normaal toch en om nou te zeggen wat was dat lekker, nou nee. De mango en pistache smaakten chemisch. 

Dit was onze laatste volle dag hier in New York. Morgen vliegen we naar huis en zullen zaterdagochtend weer op Nederlandse bodem staan. We hebben nog wat tijd over en zullen de stad nog even ingaan. Morgen krijgen jullie dus mijn laatste verslag. 😪