19 juli dag 4

Dag lieve suporters.

Vandaag de derde loopdag, de zevenheuvelendag. Ik moet zeggen dat we vanmorgen redelijk wakker zijn geworden. Ik blijf me verbazen waar je lichaam toe in staat is en hoe snel het herstelt. Natuurlijk voelen we de voeten en de spieren. Ook de zonne-allegie blijft vervelend. Frank z'n blaren hebben een beetje opstart problemen, Selina heeft mega dikke voeten van die zonne-allergie en ik heb een overbelaste spier bovenop mijn linker enkel. Maar "Die Hards" die we zijn doen we ons ochtendritueel en zitten we om 05:30 uur weer op de fiets op weg naar de Wedren. Het voelt alweer warmer aan dan gisteren, dat belooft weer wat. We hebben super goede plekken gevonden voor onze fietsen zodat we niet in de stalling hoeven te staan waar je nooit je fiets meer terug vindt. Na het startschot zijn we op weg. Het is druk, maar dat heb je altijd als je de late start hebt. Je mag namelijk als je de vroege start hebt ook laat starten en dat doen veel mensen. We worden weer als vanouds uitgezwaaid door de "beschonken" jeugd. Wij houden ervan.....  Zelfs in de vroege uren zijn er al buurtbewoners die hun super boxen hebben buitenstaan en waardoor Armand van Buren door de speakers knalt. Geweldig. Even een kleine aantekening: we worden ondertussen gek van Leef van Dre Hazes en Sex met die kale van de Lawineboys. Op elke hoek van de staat galmt dit nummer door de straten. Maar dat mag de pret niet drukken. Halverwege de route begint het toch zwaarder te worden. Ik hoor dan ook dat een collega die 50 km liep is uitgevallen, zo zielig. Onderweg komen we Barbara, een andere collega van mij tegen en onze vriendin Jeanette. Dat breekt wel weer even de sleur want eerlijk is eerlijk na 3 dagen zijn wij drie-en wel een beetje uitgekletst. We spreken ook veel andere mensen want iedereen is erg begaan met elkaar. One big happy family.... En dan vlak voor Groesbeek beginnen die heuvels. Als je pootjes niet meer zo lopen als jij graag zou willen wordt het steeds zwaarder. Om ons heen zien we ook steeds meer mensen mank lopen, wat doen we onszelf aan...

Na een onze grote rustpauze bij de KNWB moeten we nog 12 km. 12 lange km. Selina begint al te praten hoe ze de benenwagen kan bestellen, ze zit erdoorheen. We proberen d'r weer moed in te praten en alle mensen om ons heen ook. Het is een gezellige boel van mensen die je letterlijk naar de finish zingen en zwaaien. En dan eindelijk is hij daar,  de finish. Onze nieuwe startbewijzen opgehaald en weer op tijd binnen. Na een paar koude kletsen en een gezellig gesprek met andere deelnemers naar de de Jumbo gereden voor en salade en broodjes voor morgen. Vanavond op tijd naar bed want morgen moeten we weer om 03.30 uur opstaan.