Alderny by plane

Zo, dat was een vroegertje vandaag, 4 uur om precies te zijn. Lekker bakkie koffie en even bloggen voordat de rest wakker wordt. De lucht is strak blauw dus dat belooft een mooie dag te worden. Vandaag gaan we naar het eiland Alderney en en wel met een vliegtuig(je) dat om kwart over 8 vetrekt vanaf het vliegveld(je) hier 15 minuten vandaan. Dat ik alles verklein is echt geen overbodig iets. De Albert Heijn bij ons in Hoofddorp is groter. Er is maar één taxfree winkel, één tijschriftenwinkel en één koffiecorner. Dat allles zit in één vertrekhal. Als we aankomen horen we al gelijk dat het vliegtuig 2 uur vertraging heeft; eigenlijk 2 uur en drie kwartier want op onze ticket staat vertrek 08.15 uur en hier op de borden in de hal staat 09.00 uur. De piloot heeft zich ziek gemeld en vanwege personeelsgebrek is er niet gelijk een andere. Deze moet ingevlogen worden vanuit Southampton vanaf het vasteland van Engeland. Het lange wachten begint. Koppie koffie, rondje lopen en oh ja, nog maar een keer naar het toilet. Maar dan eindelijk, met een vertraging van 3 uur worden we omgeroepen en worden we samen met nog 6 andere passagiers naar ons vliegtuig gebracht. Het is een Dornier Do 228 waar 18 personen in kunnen van luchtvaartmaatschappij Aurigny Air Services. Tijdens het instappen moet je gebukt naar je stoel lopen, wij zitten op rij 2 en 3 en hebben zicht op de cockpit. Hier zit geen deur in maar een gordijn wat ze open laten tijdens de vlucht. Het is een vlucht van, schrik niet, 12 hele minuten. Wat een bijzondere ervaring. Het schudt, hort en stoot en met veel kabaal komt ze los van de grond. Het uitzicht is prachtig en vanaf hier kun je goed zien hoe dichtbij Sark en Herm liggen t.o.v. Guernsey.

En dan Alderney. Bij aankomst zien we dat het vliegveld alhier niet meer is dan een kantoor. Het eiland is 5 km lang, 3 km breed en heeft 2400 inwoners. We lopen eerst naar het midden van het eiland waar zich het dorp Saint Anne bevindt. Hier gaan we eerst lunchen want het is inmiddels al middag en de maag begint te knorren. Het is zondag en de winkels, die paar die er zijn, zijn dicht. Na een goede lunch lopen we verder richting Braye Station; vanaf hier vertrekt een trein die bestaat uit 2 Engelse metrostellen en een diesellocomotief naar Mannez Station. Het is de enige trein die rijdt op de Kanaaleilenden en alleen op zondag, één rit om half 3 en één om half 4. Een ritje van 15 minuten en als je wil kun je terug lopen maar wij hebben gekozen voor een retourtje. Bij Mannez Station heb je 15 minuten om wat foto's te maken van de Mannez Lighthouse en The Odeon. Dit is een bunker gebouwd door de Duitsers tijdens WW2. Het vasteland had alle bewoners in 1940 geëvacueerd omdat ze dit eilandje niet konden verdedigen, de Duitsers namen er gretig bezit van. 

Bij Braye Bay pakken we een terrasje en genieten van het uitzicht. We lopen verder richting Fort Tourgis, gebouwd in 1855 en diende als baken voor zeelieden. Ook zou hier ergens een waterrad moeten staan maar die hebben we helaas niet gevonden. We hebben veel gelopen en het is best warm met die zon op je bol dus we besluiten richting het vliegveld te lopen. Dit is heuvelopvaarts en niet zo'n klein beetje ook. Goed voor de bil- en kuitspieren zullen we maar zeggen. Aanvankelijk zouden we hier ook 3 kwartier vertraging hebben maar dat was mooi teruggelopen tot 19 minuten. Het is hetzelfde toestel en we zitten op dezelfde stoelen. We zijn het er alle 4 over eens dat als je moet kiezen tussen Sark en Alderney, omdat je te weinig tijd hebt voor alle eilanden, wij zouden kiezen voor Sark. 

Eenmaal terug op Guernsey besluiten we op zoek te gaan naar een Take away pizzeria. Tijdens het wachten op Alderney gegoogeld en er één gevonden, althans dat dachten we. Na een paar rondjes rijden in het centrum van Peter Port geven we het op en nemen we genoegen met de pantosti's die Frank voor ons maakt. Ze zijn heerlijk, waarschijnlijk ook omdat het al 9 uur geweest is en de inwendige mens om eten schreeuwt. Morgenochtend uitslapen, dat geldt uiteraard voor de rest en in de middag naar Peter Port. Until tomorrow.