Dag 10: Wat een geweldig stukje natuur midden in de woestijn

Heerlijk geslapen in een kingsize bed met de airco op 20 graden. Frank nog heel even laten liggen en An mensen kijken op het balkon. Het is 06:15 uur. Het zwembad wordt schoongemaakt en er zijn al mensen aan de wandel of aan het joggen. Ik hou van de ochtend. Om 07:00 uur Frank wakker gemaakt met een bakkie en na een voortreffelijk ontbijt in diezelfde eetzaal als gisteren zijn we om 08:45 uur klaar om naar het Ein Gedi Nationaal Park te gaan. Dit is een half uurtje rijden bij ons hotel vandaan. We rijden via de 90 een stukje naar het Noorden en komen eerst langs Masala, een ander natuurwonder waar we morgen heen gaan. Het is wel warm maar nog niet bloedheet als we aankomen. De entree is 56 Shekel wat neer komt op zo'n € 15,-. Niet duur toch...... Als we het park binnen lopen zien we eerst een grote groep berggeiten. Ze zijn aardig aan mensen gewend want je kunt redelijk dichtbij komen. Het eerste stuk van het park is nog vlak en op mooi aangelegde paden. Als eerste kom je bij de Lower Wadi David Falls. Deze is niet heel spectaculair maar wel als je bedenkt dat dit midden in de woestijn is. Watervallen blijven aantrekken en dus maken we een selfie. Achter ons is een grote klas met pubers binnen gekomen dus blijven we hier niet te lang, we willen ze voor blijven. Nu begint het klimwerk. Er zijn tappen uitgehouwen die hier en daar wel een leuning hebben en dat is maar goed ook want sommige stenen zijn zo glad dat je moet opletten waar je loopt. Ik vind het helemaal geweldig en al helemaal als we ook nog door een soort grot moeten op bij de volgende trap en waterval te komen. Frank heeft het soms wel een beetje moeilijk. Niet alleen omdat de temperatuur nu snel oploopt maar ook omdat sommige stukken voor mensen met hoogtevrees niet heel fijn zijn. Onderweg naar boven komen we verschillende kleine watervallen en stromende beekjes tegen. De klas krijgt waarschijnlijk veel uitleg want deze blijven we met gemak voor. 😊 En dan zijn we boven en komen we uit bij de Upper Wadi David Falls. Deze valt het hoogste naar beneden dan de rest. Nog snel wat foto's genomen want we horen de klas aankomen. Vanaf hier begint de afdaling of je kunt verder naar de Ein Gedi Spring. Aan deze wandeling moet je voor 14:00 beginnen vanwege de hitte en je moet absoluut gen hoogtevrees hebben. Een steile klim langs de rotsen zonder leuningen voert je daarheen.  Je begrijpt dat dit voor Frank helemaal geen optie is. We dalen verder naar beneden af en ook dat is een hele uitdaging maar het gebied eromheen is wel fantastisch om te zien. Ik blijf foto's schieten. Na ruim een uur zijn we weer bij de uitgang. Tijd om de zwembroek aan te trekken.

Eenmaal terug in het hotel trekken we eerst een gratis handdoek uit de handdoekenmachine en lopen naar de Dode Zee. Nu is deze er nog maar als er niets gedaan wordt is de dode zee er over 30 jaar niet meer. Thuis, in Nederland, hadden we al gezegd dat we met de Telegraaf in zee wilden liggen en dat doen we dan ook. Het water is zo'n 30 graden, de bodem ligt vol met kleine en grote zoutkorrels en verdrinken kun je er niet. Het is en blijft een rare gewaarwording maar zo gaaf om te doen. Na een half uurtje dobberen is het wel genoeg geweest. Langer is ook niet goed voor je huid. Even lekker afspoelen op het strand en hup het zwembad in. De rest van de middag doen we niets meer. Lang leve de vakantie. 

Sinds de kinderen niet meer meegaan gaan wij ook niet meer naar hotels met van die buffetten. Nou weten we weer waarom niet!!!!! We ergeren ons dood aan al dat gegraai en dat mensen klaar zijn maar wat er dan nog op tafel staat kan een gezin met 2 kinderen nog van eten. Het gedrag van mensen als ze er niet apart voor hoeven betalen is afgrijselijk. Ondanks dat het eten weer heerlijk was, ik had onder andere lapjes stoofvlees die zo zacht waren dat je ze bijna met een lepel moest eten, 😋 zijn we toch redelijk snel naar boven gegaan. We maken het niet laat want de wekker staat op 06:00 uur zodat we vroeg naar Masada kunnen.