Dag 11: Ochtendje geschiedenis in Masada

De wekker is in je vakantie toch niet het meest ideale geluid dat je wil horen.😱 Maar goed, als je iets wil ondernemen moet je soms vroeg op. Bakkie op het balkon, schone onderbroek aan hop naar het ontbijt. Het is er nog lekker rustig dus geen irritatie factoren deze ochtend. Na weer een heerlijk ontbijt zijn we om 08:00 uur klaar voor vertrek. Masada is een kwartiertje rijden. We parkeren de auto aan de voet van de berg en lopen een flink stuk omhoog. Eenmaal boven, hijg hijg, zien we dat we daar de auto ook hadden kunnen parkeren. Ach, straks terug is alleen bergafwaarts. We kopen 2 kaartjes voor 154 Shekel (€ 40,-) om met de kabelbaan heen en weer te gaan. Je kunt ook naar boven of naar beneden lopen via de Snake Trail. Ik weet niet hoor, maar je moet wel een beetje gek zijn om deze 450 meter hoge berg te beklimmen in die bloedhitte. Het is vandaag érg warm.

We zijn de enige en krijgen eerst een korte film te zien over de geschiedenis van Masada en deze is als volgt: nadat Jeruzalem in Romeinse handen viel in 70 na Christus, schuilden 960 Zeloten in de citadel van Masada. Ze stonden onder leiding van de zeloot Elazar ben Yair. De Romeinen nam de taak op zich om de citadel te veroveren. Drie jaar lang lukte het niet, de Zeloten wisten de belagers telkens van zich af te slaan. In 73, met behulp van een grote en sterke ram, beukten de Romeinen eindelijk door de muren van het fort. Er woedde een flinke brand op de plek waar ze naar binnen moesten en toen ze volgende ochtend terug kwamen om de bevolking gevangen te nemen troffen ze alleen nog lijken aan; de Zeloten hadden massaal zelfmoord gepleegd – mannen, vrouwen en kinderen. Ze wilden niet dat hun vrouwen verkracht zouden worden en dat de kinderen tot slaven  gemaakt zouden worden.  Dit was de enige oplossing.  Als je dit zo ziet is dat best triest. Met dit stukje informatie op zak stappen we in de gondel die ons binnen een paar minuten naar boven brengt. Er staan overal, horizontaal verspringende, zwarte strepen op de muren wat wil zeggen dat het toen tot zo ver door de aanvallers is gesloopt. Dit stukje is wereld erfgoed en ze proberen met de gevonden stenen de boel weer een beetje in ere te herstellen. Als je door deze ruïnes loopt probeer je je altijd een voorstelling te maken hoe het geweest moet zijn. Dan roept Frank ineens dat hij hier een kamertje voor mijn gehuurd heeft. 😏 Het is een kamertje met een stenen badkuip en verder niets. Wie mij kent weet dat ik een bad freak ben. HIHIHIHI. Het is warm maar we lopen van het ene vertrek naar het andere en af en toe pikken we wat geschiedenis op van gidsen die hier rond lopen. Zo horen we dat één voorraadkamer, als hij helemaal vol is, 500 man kan voorzien van eten voor 5 jaar. Mega toch..... Als we het upperdeck helemaal gezien hebben wil ik ook wel naar het laagste punt van de verdediging. Frank haakt hier af. Ik loop de trappen aan de zijkant van de rots naar beneden en dat zijn er inderdaad heel wat. Oeps, die moet ik straks ook weer helemaal naar boven. Mijn nieuwsgierigheid wint het van mijn toch al wat vermoeide benen. Ik vind het zo imposant om te zien hoe dit allemaal gebouwd is. De voorkant van de berg  bestaat uit drie lagen (zie foto). Ik hijs mijzelf weer naar boven en na ruim een uur houden wij het hier voor gezien. Ondertussen zijn er bussen en dus ook gondels vol met mensen boven gekomen. Tijd om de pleiterik te maken. We lopen het souvenirwinkeltje nog even in en verdomd: we vinden wat leuks. Al ruim een week op zoek en hier staat een schattig klein aardewerk kruikje met een berggeit erop en dat voor nog geen € 6,-. Ik ben verliefd. 😀🤗

Als we terug zijn trekken we de badkleding weer aan om nog even de toerist uit te hangen bij de Dode Zee. Er staan hier namelijk ook van die grote letters langs de waterlijn. Denk maar aan de letters van 'I love Amsterdam'. Een selfie en we gaan nog even dobberen. Ik was een beetje dom en spetterde water in beide ogen. NIET DOEN.... Je kan je ogen niet uitwrijven met je vingers want die zijn net zo zout dus toch even, met dichte ogen, naar het strand gelopen om ze daar onder de douche uit te spoelen. Het is niet zo gek hoor als je je bedenkt dat het zoutgehalte hier 33% is terwijl het in de Middellandse Zee maar 3.8% is. Wat ook wel grappig is is dat als je in het water ligt je huid aanvoelt alsof je in een bad vol met olie ligt, zo zacht en glad. Na en half uurtje schuiven we door naar het zwembad. Het is ondertussen 12:45 uur en al 40 graden maar we gaan toch even in de zon liggen. Hoor ik ineens Frank zeggen dat we nu toch echt moeten zwemmen omdat er in zijn bilnaad een rivier is ontstaan met golven. Ik kom niet meer bij van het lachen. 🤣🤣🤣 

Om 15:30 uur houden we het voor gezien. We zijn nog steeds niet verbrand en willen dat graag zo houden dus gaan we in de schaduw op het balkon zitten. Muziekje en een biertje erbij en genieten van wat er beneden ons gebeurt. Na het dagelijkse doucheritueel wordt het weer tijd om voor de innerlijke mens te zorgen. Het is mega druk in de eetzaal. Yom Kippur is begonnen wat ook staat voor 25 uur vasten. Nou, daar is hier weinig van te merken. Het grootste deel van de gasten hier zijn Russen en ik wil ze echt niet over één kam scheren hoor maar wat een ongelikte beren zijn dat. Buiten het feit dat ze volle borden meenemen waar ze de helft niet van opeten, proppen ze zoveel tegelijk in hun mond dat het een wedstrijd lijkt wie er het meeste in krijgt en dan moet je nog kunnen kauwen ook. Dit kan dan natuurlijk niet meer met je mond dicht. Daarnaast komen ze nog net niet met een big shopper naar binnen maar wat scheelt het. De grote handtassen van de dames worden vakkundig volgestouwd met alles wat je maar mee kan nemen. We hebben zelfs gezien inclusief bestek. Om je dood te schamen. Dat je een keer een broodje voor onderweg mee wil nemen ala maar hele tassen vol......  😣 En daartussen zitten wij die braaf onze bordjes leegeten en hooguit 1 mandarijntje meenemen. We vluchten snel snel weer naar boven. Morgen moeten we een hotel opschuiven en omdat er niet gereden wordt in dit land zal dat een dag van niets doen worden. Ik zal jullie daar niet mee lastig vallen en sla dus een dagje bloggen over. Vanuit de Dode Zee gaat de rit donderdag verder naar Haifa waar we de laatste 2 nachtjes zullen verblijven.