Dag 12 & 13: Op naar onze laatste bestemming

Woensdag 8 oktober de dag van Yom Kippur. De heiligste dag van het Joodse jaar en daarmee de belangrijkste Joodse feestdag. Dit is ook te merken in de ontbijtzaal. Er is alleen een koud buffet en met de broodjes kun je iemands hersenen inslaan, zo hard en droog. Er staat scrambled eggs maar die komen zo uit de koelkast. Maar er is ook fruit en toetjes dus wij komen er wel. De koffertjes waren snel ingepakt en rijden in Ein Bokek is toegestaan omdat het alleen bestaat uit hotels en dus toeristen. Zo gezegd, zo gedaan! Het volgende hotel, David Dead Sea, ligt 1.4 km verder en is tevens het laatste hotel van het dorp. We zijn natuurlijk te vroeg dus dan nog maar een tijdje hangen als een kurk in de Dode Zee en daarna bij het zwembad. Verder was het een relax dag, misschien wel iets te relaxt maar daar zal ik jullie niet verder mee lastig vallen.

Donderdag 9 oktober de dag om de Dode Zee achter ons te laten en naar Haifa te gaan. Na een fantastisch ontbijt, daar was echt niets op aan te merken, zijn we om 08:00 uur vertrokken. Voor we naar Haifa rijden willen we nog twee stops maken. We hebben ons oorspronkelijke plan om ook het meer van Galilea te bezoeken moeten laten varen. We hebben nog gekeken of we erlangs konden rijden maar dat zouden teveel kilometers op één dag worden. De eerste stop die we nu gaan maken is 200 km naar Nazareth. We rijden weg 90 naar het Noorden en zien heel veel palmboom kwekerijen. En met veel bedoel ik ook echt veel. Op een gegeven moment rijden we vlak langs de Jordaanse grens. Er is geen open grens net als bij ons. Nee, hier staan twee hekken naast elkaar waarvan er tenminste één onder stroom staat. langzaam zien we nu ook meer gewone landbouw verschijnen maar ook veel land waar niets meer mee gedaan wordt en waar de boel de boel gelaten is en er nu verpauperd bij ligt. We rijden ieder met eigen gedachten verder. Als je mij nou vraagt: "waarom wil je eigenlijk naar Nazareth" zou ik het eigenlijk niet weten, waarschijnlijk omdat het zo bekend klinkt. Om alleen die stad binnen te komen is al een drama. Bussen, vrachtwagens en auto's overal en in elke straat; rijen dik. Geen doorkomen aan. We zien een soort parkeergarage waar nog een plekje is, knallen daar snel onze tuf in en lopen een winkelstraat door. Als we de hoek omgaan staan we voor de deur van de  Basilique de l'annonciation. De basiliek is de grootste Christelijke kerk in het Midden-Oosten. Het is er een drukte van belang. We lopen eerst nog even door omdat de blaas net iets meer aandacht vraagt. Nog een straatje verder is er en soort tentoonstelling en daar schieten we even naar binnen. Oei, oei, wat is dat een opluchting. 🥴. Als we terug lopen en toch even naar die basiliek willen kijken mag ik niet het terrein op. Mijn schouders zijn niet bedekt en mijn sjaal ligt, hoe kan het ook anders, in de auto. Even niet bij nagedacht.....  We houden het voor gezien, betalen die parkeerwachter en worstelen ons weer in het verkeer. Oh jongens, wat ben ik blij met mijn offline Map van Google. We vinden redelijk snel de weg naar Akko, onze volgende bestemming. Akko is een oude havenplaats in het noorden van Israël, gelegen aan de Middellandse Zee. Ten zuiden van de stad bevindt zich een vissershaven, aan de Baai van Akko. Het heeft een karakteristieke middeleeuwse en oosterse uitstraling, met veel oude gebouwen en muren. In eerste instantie staan we aan de verkeerde kant geparkeerd maar daar hebben ze wel een prachtige boulevard aangelegd en dat was heerlijk om te lopen. Toch nog even naar de andere kant van dit dorp gereden en daar de echte oude stad gezien. Er was zelfs een overdekte markt waar we lekker overheen geslenterd zijn. Voor we naar de auto terug zijn gelopen nog een broodje Falafel gescoord want die stond zeker nog op ons lijstje. En lekker dat hij was. 😊. Het is 15:00 uur als we daar  wegrijden wat mooi uitkomt want om 16:00 uur moeten we in Haifa zijn. Vanmorgen app verkeer gehad met ene Ella van het verhuurbedrijf waar wij onze laatste 2 nachten gaan doorbrengen. 

Na 1x verkeerd gereden te zijn vinden we de Almog Tower in Haifa waar ons appartement moet zijn. Deze flat is vanaf de snelweg al te zien en staat pl aan de kust. Ella vangt ons op in de lobby en brengt ons naar het appartement op de 8e verdieping. We zitten aan de zijkant en hebben een balkon met uitzicht op de zee en de stad. Gelukkig hebben we in Akko nog bij een grote supermarkt de allerlaatste boodschappen gedaan en kunnen we nu even rustig aan doen. Frank gooit er voordat we een wandeling gaan maken nog een wasje in want het schone ondergoed is op. Beneden onze flat is een pracht van een boulevard met allerlei tentjes om wat te eten of te drinken als je dat wil. Wij gaan alleen de benen even strekken. Bij terugkomst een omelet gebakken want dat broodje Falafel zit nog iets in de weg. Het is nog behoorlijk warm in de avond maar op 8 hoog wel erg winderig. Op het ronde balkon zitten 4 halve ramen zodat je niet tegen een stenen muur aan zit te kijken als je erop zit. Die ramen waren zo smerig dat je er bijna niet doorheen kon kijken. Frank heeft ondanks de hoogte toch twee ramen met toiletpapier gelapt. 😝 En wat een verschil maakt dat. Morgen is de laatste hele dag hier en gaan we kijken of we naar de Bahá'í gardens kunnen gaan, ook wel  bekend als de hangende tuinen van Haifa.