Dag 9: תודה לך ירושלים על האירוח שלך

Na het dagelijkse bakkie en het ontbijt op het balkon stonden we om 09:00 uur gepakt en gezakt. Iets te vroeg om de auto op te halen dus nog maar even de Oude Stad in gewandeld. Het gewone leven is weer op gang gekomen en het voelt alsof het maandag is. De lucht is weer stralend blauw en de zon brandt alweer lekker. Mocht je ooit hierheen gaan en je loopt graag in een korte broek en een hempje zorg en dan voor dat je iets in je tas hebt zitten om je schouder en je knieën te bedekken in de Oude Stad. Je ziet hier geen vrouw lopen in een korte broek behalve ondergetekende.....😏 Nog een laatste weetje uit Jeruzalem voor we verder gaan. We zagen allemaal Joodse mannen lopen in pak waarvan aan de zijkant onder hun overhemd witte draden vandaan kwamen. Deze heten tsietsiet. Het zijn kwasten die vast zitten aan een kleed (talliet) onder je kleren. Ze houden deze kwasten vast tijdens het bidden en dat is voor sommige Joden de hele dag. Andere dragen het alleen tijdens de Shabat. Tot zo ver Jeruzalem en zijn cultuur. Als we uitgewandeld zijn halen we de koffertjes op, trekken de deur van de Liora Studio's voorgoed achter ons dicht en lopen naar het autoverhuurbedrijf. We krijgen een witte Chevrolet Spark die behoorlijk onder de krassen en butsen zit. Als we alle schade goed gedocumenteerd hebben laten we Jeruzalem achter ons. Voor diegene die toch een beetje benieuwd is de titel is van dit verhaal:  Jeruzalem bedankt voor je gastvrijheid.

Er zit geen navigatie systeem in ons kleine tufje maar dankzij Google map offline vinden we redelijk snel de juiste weg. Deze had ik thuis al op mijn telefoon gezet en heeft zijn diensten deze vakantie al meerdere keren bewezen. Ik had een route uitgezocht via Bethlehem maar volgens de meneer van het autoverhuurbedrijf mogen we daar niet heen met onze auto. Nou, dan slaan we dat maar over. Wat blijkt: ik heb een route uitgestippeld via de Westelijke Jordaanoever (weg 60). Weet ik veel....  😨 Bij meerdere afslagen staan grote borden dat het verboden is voor Israëlische ingezetenen. Op een gegeven moment komen we bij een checkpoint en moeten we onze paspoorten en inreisvisum laten zien. Wat komt u doen, reist u alleen of met een groep, bent u onderweg nog gestopt en heeft u iets aangenomen van een ander.🥴  We geven braaf antwoord maar toch moet ze even bellen of we wel door mogen. Uiteindelijk krijgen we groen licht en mogen we doorrijden. Het landschap wordt steeds droger en in no time is het alleen rotsen en zand wat we zien. De wegen hier zien er nieuw uit en omdat het hier rustig is rijden we lekker door. En dan na de zoveelste bocht duikt ineens de Dode Zee op. We zijn net een bord gepasseerd dat we 300 meter onder de zeespiegel zitten. Nog een klein stukje door en we zitten in Ein Bokek. Het Daniel Dead Sea Hotel ligt als één van de eerste hotels langs de boulevard. Het is ondertussen 14:30 uur dus we krijgen gelijk een kamer op de 6e verdieping die uitkijkt over de Dode Zee. Eerst even een stukje gelopen langs de boulevard om de boel te verkennen, ondanks dat het nu 35 gragen is en een koude versnapering gedronken op een terras en toen kon ik mij toch echt niet meer inhouden. Ik moet die zee, wat eigenlijk een meer is, in. Frank gaat mee om foto's te maken. Hij wil morgen pas gaan. Eigenlijk is het met geen pen te beschrijven. Het water is heeeeeel warm en als je je dan laat vallen drijf je zonder dat je daar moeite voor hoeft te doen en wat grappig is....... je kan niet zwemmen....... je benen komen boven drijven. Wat een unieke ervaring is dit. Ik wil morgen weer. 😛 Even het zout van m'n lijf gespoeld voordat we het hotel in gaan op weg naar de douche. Nog even wezen chillen op het balkon voordat we naar de eetzaal gaan. 

In dit hotel zit het avond eten erbij in. Het is in buffetvorm en eerlijk is eerlijk: dit is wel één van de betere die we ooit gehad hebben. Eén ding is jammer; je krijgt alleen water bij het eten. Geen fris, geen bier en geen wijn. Ik hoor sommige van jullie denken: "misschien maar beter ook" maar nu lijkt het echt op een vreetschuur. Je blijft hier nier gezellig natafelen. Natuurlijk staan ook hier de toetjes weer rijen dik opgesteld en te schreeuwen om opgegeten te worden. Wat we dan ook maar doen. 😋. Uitbuiken op het balkon is dan ook geen overbodige luxe. Om 22:30 uur houden we het voor gezien. Dat lijkt vroeg maar de hitte sloopt je. Morgen bijtijds op omdat we dan in de ochtend, voor de hitte naar het natuurreservaat bij Ein Gedi willen.