Dag 15 Volcano, Big Island

Geslapen als een roos. Ik werd wakker en zag door de gordijnloze ramen alleen maar bomen en de zon die opkwam. Daarna keek ik omhoog en ja hoor daar zat een tor in de klamboe, Helaas voor Frank maar ik had toch echt even een prins charming nodig die mij zou redden. Ik ben als de dood voor creepy crawlers. Toen we beneden kwamen bleek dat we geen stroom meer hadden. Ja, je gaat om half 7 ook die mensen niet wakker bellen. En precies klokslag 07.00 uur plopte de stroom weer aan. Het zal wel..... Koffie gezet met de cafetière. Je weet wel zo'n glazen pot met een metalen filter..... ook bekend als French Press of coffee plunger. Na dit zalige bakkie hebben we eitjes gebakken en op de patio ontbeten in de zon. Er hangt een vogelhuisje en er staat voer wat we erin kunnen doen. Het sterft hier van de musjes met een oudroze kopje. En dan ineens verschijnt er een rode Kardinaal, wat een prachtvogel is dat. Wat kan het leven toch heerlijk simpel zijn.
Vandaag staat het Volcanoes National Park op het programma. Het ligt op 10 minuten afstand rijden van onze boomhut en omdat we er redelijk vroeg bij zijn is het nog lekker rustig. Rob vroeg zich al af waar al die toeristen zijn. Nou, die heb je hier gelukkig niet zo heel veel. Geen bussen vol Chinezen of Japanners. We betalen $25,- en rijden door naar het Kilauea Visitors Center. Hier krijg je voorlichting van een ranger over de vulkaanuitbarsting. Het is interessant maar wel wat langdradig. Wij besluiten met de kaart op schoot aan de rit te beginnen. Eest nemen we een kijkje bij de Steam Vents. Hier komt op veel plaatsen stoom uit de grond. Als je erlangs loopt voel pas je hoe heet dat is. We nemen wat foto's en gaan op zoek naar de Chain of Craters Road. Hierlangs lagen veel hikes. Helaas zijn deze bijna allemaal nog gesloten vanwege de laatste uitbarsting in mei. Deze 31 km lange autoroute volgt het verhaal van de recentelijkste vulkaanuitbarstingen. Een spoor van uitgedoofde kraters, lavavelden overal , zo ver je maar kan zien. Aan het eind van de weg is vlakbij de parkeerplaats ook nog de Hōlei Sea Arch te zien. De steile lavakust, waar lava in zee was gestroomd, was op een aantal plaatsen uitgesleten door weer en wind zodat een Arch kon ontstaan. De iets meer dan 27 meter hoge Sea Arch is ongeveer 550 jaar geleden ontstaan en zal t.z.t. door de voortdurende erosie in de zee verdwijnen.
We rijden weer omhoog en aan het einde van deze weg zien we ineens twee Nēnē's. Dit zijn Hawaiiaanse ganzen die bijna uitgestorven waren. Ze worden opgepeuzeld door Indonesche Mangoesten, die we wel veel op het eiland zien. Overal langs de weg zie je borden dat je moet uitkijken maar we hadden ze nog niet gezien. We stoppen nog bij de kraters die we op de weg naar beneden niet hebben gezien. We rijden nog één keer terug naar de Steam Vents om daar wat te wandelen en dan houden wij het voor gezien en dat is maar goed ook want we zijn nog geen 5 minuten weg of het begint me toch te regenen. We besluiten nog wat wijn te halen voor de aankomende dagen bij onze "favoriete" supermarkt en op het moment dat ik een paar boodschappen op de band zet kijk ik naar een bijzonder, iets wat vreemd tafereel. Zie de foto.....
Het is half 3 als we terug zijn en besluiten lekker niets te doen. Het regent nog dus we gaan lekker op de patio zitten, luisteren naar de regen die op het afdakje valt en kijken naar die schattige vogeltjes die alweer honger hebben. Vanavond gaan we zelf lekker een beetje rommelen in die inimini keuken. We maken kip met ui en champignions voor op brood. Het is even behelpen om te koken op zo'n elektrisch plaatje en beschikken oven een berg geduld. Maar we hebben heerlijk zitten smikkelen op de patio. De regen houdt aan en ook dat heeft zijn charmes als in de Hottub stapt. Alleen was die niet zo hot, brrrrrr. Gauw het gas erop en dan ...... genieten. Het heeft toch wel wat als je zelf in een heet bad ligt en de kleine regendruppels, soms een grote, die uit de boom vallen op de je neerdalen. Waarschijnlijk hebben we iets te veel gas gebruikt voor dat bad want de douche erna was niet warm te krijgen. We genieten nog even na in de huiskamer omdat we morgen alweer afscheid moeten nemen van deze boom en zijn eraan vastgemaakt huisje.