Dag 18 en 19, Cabo San Lucas

Zaterdag 20 april: Ze maken er ook iedere keer weer iets speciaals van. Op deze zeedag stond de hele rand van de Lido pool vol met gevouwen handdoeken. Allemaal witte beesten. De één nog mooier dan de ander. Mijn favoriet is de olifant. Daarnaast een prachtige stal met vers fruit en een grote taart genaamd tompoes, hij smaakte er zelfs wel een beetje naar en dieren gemaakt van deeg. In de middag was er een mega groot en mooi buffet met allerlei taartjes, die hebben wij overgeslagen maar de rest……. het leek wel een tsunamie van mensen. Ineens kwamen overal mensen vandaan gesneld om maar niets te missen. Het ontbreekt je hier echt aan niets. Vandaag is het weer dressy day dus kleden we ons weer op z’n paasbest voor we naar de dining gaan. Iedereen ziet er weer zo mooi uit. Ik hou ervan.

Zondag 21 april: Het is weer een stralende dag. De temperatuur is wel wat lager dan de afgelopen dagen maar voor ons beter. Vannacht is ook de klok weer een uur teruggegaan. Nu schelen we 9 uur met Nederland. Tijdens het ontbijt loopt het schip langzaam Cabo San Lucas binnen, onze laatste bestemming in Mexico. Hier is geen pier maar wordt het anker losgelaten. We verzamelen wederom in het theater voor een luxe dag varen (zo staat het op de ticket). Een excursie van 4 uur met een zeilboot. Als onze groep aan de beurt is varen we met een tender naar de pier. Onderweg komen we al de eerste zeeleeuwen tegen. Het stikt ervan in Cabo. De één nog groter dan de ander en blaffen dat ze doen. 🤭
We gaan met 14 mensen aan boord en nemen plaats voor op het dek. We varen eerst naar The Arch (El Arco). Een bijzonder gevormde rots tussen prachtige kliffen dat bij het uiterste puntje van het schiereiland Baja te vinden is. Hier komen de Stille Oceaan en de Zee van Cortez bij elkaar. El Arco betekent ‘de boog’ en in oktober kun je zelfs door de poort naar de stranden lopen. The Arch is gevormd door eeuwenlange erosie. Het is een trekpleister want in no time liggen er meer boten. We nemen snel wat foto’s voordat al deze boten voor die boog liggen. 
Als we verder varen zien we een groep walvissen. Net te ver voor foto’s maar je ziet wel steeds hun staarten en koppen uit het water komen en de spray die ze uitblazen. Het blijft zo bijzonder om dit te zien. Om ons heen spelen er regelmatig zeehonden of liggen ze lekker te zonnen op hun rug in de zee. We meren aan bij een strandje om te snorkelen. Frank gaat als eerste, ik moet altijd wat moed verzamelen. Ben niet zo info fish. 🫣 Nou, heel even dan. Ze zijn hier niet heel kleurrijk maar wel groot. Ik zie door mijn bril dat ze heeeeeel dicht langs de mensen om mij heen zwemmen, je kunt ze bijna aaien. Dan slaat de paniek toe en An zit weer op dek. Ik heb het toch weer even gedaan. Tijd om terug te gaan en dan wordt het zeil gehesen. Er staat gelukkig een windje dus dat gaat lekker. Af en toe even bukken als we overstag gaan. Dit is echt genieten. Als we terug zijn gaan we met de tender van de boot zelf. Ze hebben er 4 van het schip laten zakken om mensen heen en weer te varen, de rest zijn kleinere bootjes (tenders) van Mexico. Helaas vertrekken we al weer om 14:00 uur dus we hebben verder niets gezien van Cabo. Als we vetrekken zien we hier en daar in de verte nog wat walvissen. 
Zodra we de Grote Oceaan opdraaien steekt er een stevige wind de kop op. Hier begint de weersverandering al. We genieten nog even van het zonnetje op dek want dit kan wel eens de laatste keer zijn. Wat we gehad hebben pakken ze niet meer af, toch?