Dag 25 Wailea, Maui

Sometimes it is good to be naughty!!!!

Zo, dat was alweer een vroegertje. Ditmaal ging de wekker om 04:30 uur. We hebben gehoord, ook van de locals hier, dat je vroeg de Road to Hana moet rijden om de massa toerisme voor te blijven en dat doen we dan ook. We rijden om 05:45 uur de poort van het appartement uit. Het is nog donker maar wel al druk op de weg. Als we bij de Road to Hana aankomen is het 06:45 uur en nog rustig. Het weer ziet er goed uit, zover we dat nu kunnen zien natuurlijk. De Road to Hana op het eiland Maui is één van de mooiste autoroutes van Amerika. Deze toeristische autoroute bestaat uit 54 bruggen en telt circa 600 bochten. Nou, daar gaan we dan! Onze eerste stop is de Twin Falls. Het heeft de afgelopen tijd behoorlijk geregend dus het water komt met enorme hoeveelheden naar beneden. Ik heb een foto gezien dat je twee smalle stroompjes zag. Wat wij zagen was één kolkende massa. Prachtig.... Het is in dit regenwoud best vochtig dus voorzichtig aan. Wij zijn nu al enthousiast, wat staat ons nog meer te wachten? We stappen weer in de auto en Frank moet werken om ons naar de volgende lokatie te krijgen. Die bruggetjes zijn "one lane" bruggen en er komt nogal wat lokale bevolking naar beneden. (Hana ligt op boven op de berg). Alles gaat hier super gemoedelijk en als er een local achterop komt ga je even aan de kant en laat hem/haar passeren. Zo hebben wij de tijd om alles goed te bekijken. Je mag al niet hard, kan ook niet hoor, maar achter elke bocht kan weer wat zitten wat je niet wil missen.

Onze tweede stop is the Garden of Eden. 105 m2 goed onderhouden tuin waar je heerlijk kunt wandelen en de Puohokamoa Falls kunt zien vanaf een lookout. Omdat we zo vroeg zijn, zijn wij de eerste die dit park ingaan. Als we naar de lookout lopen moeten we eerst door een pad met spinnenwebben. Op een gegeven moment zaten er wel 4 spinnenwebben naast elkaar en daar zijn we maar onderdoor gekropen. We konden het niet over ons hart verkrijgen om deze te slopen. Nog wat vogels gekeken, een plas gedaan en na genoeg foto's gemaakt te hebben gaan we weer verder. Je wil deze tuin gezien hebben omdat iedereen erover schrijft maar het is niet echt goedkoop. $30,- moesten we betalen, omgerekend €26,-.

We rijden verder en pakken nog een lookout mee die uitkijkt over de prachtige kustlijn aan de noord-oost kant van dit eiland. Dan ineens zie ik een bordje wat me bekend voorkomt. "stoppen schat", roep ik. Ik was op tijd en gelukkig is er nog een plekje langs de weg om te parkeren, die zijn namelijk schaars. Op het bordje stond Arboretum oftewel bomentuin; dit is een bomenverzameling in een grote tuin of park. Het is een korte wandeling naar de regenboog-eucalyptus, die ook wel bekend staat als de regenboog-gomboom; dit is waarschijnlijk de meest kleurrijke boom op aarde. Het wordt veroorzaakt doordat de bast vervelt. De oudere bomen hebben de meeste kleuren omdat deze vaker is verveld en in verschillende tijden van het seizoen. Felgroen is de jongste kleur. Je kan je ogen er niet van af houden, zo mooi. We wandelen weer rustig terug naar de auto. Het zonnetje is goed doorgekomen en als we omhoog kijken durven we de kap wel te laten zakken. Het regent vaak aan deze kant van het eiland, wat ook te zien is aan dat alles groen is hier en de vele watervallen. Langs de weg lopen letterlijk de stoompjes van de bergen af.

We verlaten de weg heel even om naar Ke'anae (valley) Peninsula te rijden. Dit ligt aan de kust maar voor we helemaal beneden zijn nemen we eerst koffie bij Aunty Sandy. Bij de koffie nemen we haar beroemde bananenbrood en hij is nog warm ook. Jammie.... Het is een simpel stalletje maar wat een leuk plekje is dit. Na deze toch wel behoorlijke hap rijden we naar beneden. We nemen hier alleen wat foto's van de branding en gaan verder.

Met de kap open hoor je water ook beter en dan zien we toch een plaatje van een waterval! Er is maar één plekje voor een auto en daar staat een taxi. Hij wenkt ons en zegt zelf weg te gaan en dat we deze absoluut moeten zien. Geen woord te veel gezegd. Klik, klik, klik doet de camera..... Kan het nog beter, wij houden namelijk heel erg van watervallen. Ja hoor, nog geen kilometer verder weer zo'n plaatje. Hier zijn iets meer plekjes dus hup die auto aan de kant en daar gaan we weer. We laten nog een foto maken waar wij voor de waterval staan en bewonderen de rest van dit gebied. Het kan niet op als we er nog één langs de weg treffen. We lijken wel kinderen, zo blij worden we hier van.

Voor we bij Hana zijn doen we nog één stop en dat is bij Wai'anapanapa state park. Hier kun je via een goed aangelegd betonnen pad naar het enige Lava strand (zwart zand) lopen dat Maui heeft. Helemaal beneden is nog een grot waar je in kan. Aan de andere kant zie je dan de zee met behoorlijke golven naar binnen komen. Even bukken door een smalle opening en dan is daar dat "Wouw" moment. Frank is op het strand blijven staan, die heeft het niet zo op smalle openingen. Als we terug lopen voelen we spetters, gelukkig zet het niet door. We zijn door Hana gereden en nog even wezen kijken bij Hana Beach maar dat trok ons niet echt.

En dan sta je voor de beslissing doorrijden of terug. Doorrijden wordt afgeraden vanwege de slechte kwaliteit van de weg die daar is en de sterke wind aan noord-oost kant. Wat de doorslag gaf om door te rijden was onze gids Bruce, twee dagen geleden. Hij zei dat als het droog weer is en omdat wij die smalle bergweg de eerste dag al gereden hadden dat Frank deze zeker kan rijden. 'Doen', riep hij. Daar hebben we geen spijt van gehad. Er was, in het begin, zelfs nog een waterval, de Wailua Falls. Een paar kilometer verder werd de weg inderdaad slechter. Het begon met slecht asfalt vol met kuilen. Vervolgens werd de weg van steentjes en steeds smaller, dit was ongeveer 5 km, dus even rustig aan en goed opletten. En dan ineens heb je prachtig asfalt met strepen ertussen. Omdat niet veel mensen deze route doen heb je het rijk bijna alleen dus Frank kon het even niet laten om vol gas te geven. De weg is niet vlak maar glooiend en dan heb je het idee dat je in een achtbaan zit. Whiiieeee, dat gaat lekker. Van 0 naar 120 in 5 seconden...... Boys with Toys!  Oke, tijd om weer normaal te doen. Onderweg biefstuk, ui, champignons en een paprika gehaald zodat we lekker thuis kunnen eten. We hebben vandaag 225 km gereden en dat klinkt misschien niet veel maar op dit soort wegen is het een dag taak. We zijn om 16:15 uur thuis, moe maar met weer een prachtige herinnering rijker.

Eerst even zitten op het terras want een tuin kan ik het echt niet noemen. Wat aan mijn blog gewerkt en daarna heerlijk gedoucht. Het was weer een top dag en zelfs het biefstukje is gelukt. Ze koken hier allemaal keramisch en dat ben ik niet gewend. Om één of andere reden lukt het niet om in te checken. Helaas moeten we morgenavond afscheid nemen van hawaii en vliegen we om 22:30 naar San Francisco, dat doen we dan wel op het vliegveld. Het is een nachtvlucht dus we gaan ervoor zorgen dat we lekker moe zijn. Dat wordt dan een dagje hangen op het strand ofzo. Wordt vervolgd.......