Dag 22, 23 en 24. Astoria, Oregon

Woensdag 24 april: Het weer is om te huilen, lijkt ons kikkerlandje wel. 🌧 Dus wat langer in bed gelegen, ontbeten en in de spa gehangen. Worden jullie ook al moe? Nou, wij wel hoor. Om 15:15 uur is het hoogtepunt van de dag daar. We krijgen een massage van 75 minuten. Twee dames met stevige handen zorgen ervoor dat we nog meer ontspannen zijn. We doen het laatste handwasje hier. Volgende week, in Seattle, hebben we een wasmachine dus daar doen we het grote spul wel.

Donderdag 25 april. Fantastisch geslapen,  of dat nou door die massage gekomen is…….  Het weer is nog een tikkie slechter geworden.  We zullen de volgende keer de kaarten meenemen (vergeten) want de dagen duren wel lang als het zo slecht weer is; gelukkig hebben wij de Spa nog. 🫠 Het wordt wat onstuimiger buiten en als we naar het restaurant lopen kun je dat niet meer in één rechte lijn. Uitgerekend vanavond eten we in het Tamarinde restaurant dat zich op dek 11 bevindt. Hoe hoger hoe meer instabiliteit je voelt. Ons deert het niet en laten we ons het Aziatische eten dat ze hier serveren goed smaken. We maken het wederom niet laat. Morgen doen we Astoria aan wat in Oregon ligt.

Vrijdag 26 april: wekker gezet op 06:00 uur maar daarvoor was ik al wakker natuurlijk. Het was een onrustige nacht. De golven waren behoorlijk hoog waardoor we behoorlijk hebben liggen schommelen in bed. We naderen Astoria al als ik de gordijnen open doe. Voor ons ligt de the Megler Bridge. Een groot groen gevaarte van staal. De-Megler-brug, die formeel werd ingewijd op 27 augustus 1966, strekt zich 6,6 kilometer uit van Astoria, Oregon, over de monding van de Columbia River, naar Point Ellice, Washington. De hoofdoverspanning van de brug is 380 meter lang.  De stroming hier is erg sterk wat goed te zien is aan de boeien. Op sommige liggen de zeehonden nog te slapen. Dat dit grote cruiseschip langszij komt doet ze helemaal niets. 
Na het ontbijt moeten we weer verzamelen voor onze laatste excursie.  We doen een toer van 2 uur door Astoria. Dit stadje telt 10000 inwoners en heeft een zeeklimaat. Dat houdt in dat het veel regent. Het dubbele van wat in Nederland valt en dat is in deze ochtend ook het geval. Het miezert en er hangt een dikke laag mist over de stad en de omringende bergen. We worden, net als in Cabo, met de tender aan wal gezet. Er is hier wel een pier maar daar ligt de Norwegian Encore die al een tijdje achter ons aan vaarde. Even koppen tellen en dan zigzaggen we door dit stadje. Astoria heeft een oppervlakte van 27,5 km², waarvan 15,9 km² land en 11,6 km² water. Je begrijpt dat we er zo doorheen waren. De huizen zien er leuk uit en allemaal verschillend van kleur. Onze gids vertelt dat je toestemming moet vragen als je je huis een andere kleur wilt geven. Bij sommige huizen staat zelfs in het koopcontract dat dit huis nooit een andere kleur mag hebben. Ze laat ons ook zien waar de films o.a. Kindergarden Cop en Free Willy zijn opgenomen. Er zijn hier veel films opgenomen.
We rijden door een stuk bos een heuvel op en komen uit bij de Column. De Astoria Column is een monument en uitzichtpunt over de Columbia rivier in Astoria, Oregon. De zuil is gebouwd in 1926 en staat boven op de heuvel Coxcomb in het John Jacob Astor park. De zuil is gemaakt van staal en beton. In de zuil is een trap die naar een platform leidt. Je mag deze beklimmen maar omdat er nog zoveel mist hangt heeft dat nu geen meerwaarde en laten wij het aan ons voorbij gaan. Net als de hele bus trouwens. Het leeftijdsgehalte vandaag is toch al gauw 70+ 😂 Na de nodige foto’s rijden we nog even langs een groep “vrijgezellen” zeeleeuwen die als een groep klagende mannen tegen elkaar op aan het schreeuwen zijn.  

De toer zit erop. Verder wandelen alhier heeft geen meerwaarde dus we tenderen weer terug naar het schip voor de lunch. Elke maaltijd aan boord is zo goed bereid, daar kan menig restaurant nog wat van leren. Er komt een heel voorzichtig zonnetje tevoorschijn wat het uitzicht gelijk een stuk vriendelijker maakt. Voor de laatste keer naar de Spa, we hebben daar echt van genoten; de massage stralen en het dutje op die warme stenen bedden zijn heerlijk.
Na nog een uurtje met Sandra en Rob gezeten te hebben gaan we voor de laatste keer aan onze vaste tafel eten. Morgen gaan er 4 van de 8 naar huis. Zij stappen af in Victoria, Canada. Wij blijven dan nog één nachtje extra tot Vancouver. Aan het eind van het diner loopt de crew die ons daar allemaal bediend hebben een laatste rondje om ons te bedanken en daar gaan de servetten weer de lucht in. Morgen vroeg op om afscheid te nemen van een aantal mensen en dan Victoria in