Dag 5, Gab of Dunloe

Wat een fantastisch bed hebben ze hier. Gisteren niet zo laat naar bed gegaan met het gevolg dat ik 05:30 uur klaar wakker was. Als ik een uurtje later het gordijn open doe zien we stukken blauwe lucht. Zal ons schietgebedje dan toch geholpen hebben? Na het ontbijt rijden we om 08:30 uur naar Killarney waar we een e-bike hebben gehuurd. We zijn iets te vroeg, hebben we mooi nog even de tijd wat eten voor vanavond te halen.

Het is nog rustig bij de verhuurder en als hij alles heeft uitgelegd en wij een proefronde hebben gereden gaan we op pad. We fietsen met de zon op de bol naar Ross Castle. Ross Castle, ook wel O'Donoghue Castle, is een kasteel aan de rand van het meer Lough Leane in Killarney National Park. Het is gebouwd aan het eind van de 15e eeuw door de lokale O'Donoghue clan. Vanaf Ross Castle maken we een tocht over de meren van Killarney met een motorboot, waar ook de fietsen op gaan,  langs Innisfallen en Ross Island naar Lord Brendan’s Cottage. We kijken onze ogen uit en de camera maakt overuren. Onderweg 1 buitje gehad wat geen naam mag hebben. Het water staat laag. Als we het tweede bruggetje onderdoor moeten moet iedereen eruit behalve wij, wij fungeren als balans.  😜 ik hoor jullie denken: "paar pondjes aangekomen"? Nee hoor..... de rest waren 12 jarige met hun leraar. 🤭 

Als we de boot verlaten en een plas gedaan hebben in Brendan's Cottage stappen we op de fiets. De Gap of Dunloe is 12 km en er zit een stuk in dat 14% omhoog gaat. Het eerste stukje is nog vlak maar dan begint de ellende. Versnelling in zijn 1 en de ondersteuning op turbo. Het zonnetje schijnt nog uitbundig en zodra we een vlak stukje bereiken wordt de regenjas verruild voor een vestje. We fietsen verder en daar is 'ie dan, de steilste heuvel. We zetten even een tandje bij en dan zijn we boven, we hebben het gered. We staan nu op 241 meter hoogte. Daar mag een selfie natuurlijk niet ontbreken. We zetten de afdaling in. Voorzichtigheid is geboden want op de weg ligt het vol met paardenpoep. Want naast wandelaars, fietsers en een hand vol auto's rijdt men hier ook veel met paard en wagen in een traditionele koets ('jaunting car'). Hij gaat lekker en voor je het weet geeft de teller 40 km per uur aan. We hebben er een kleine anderhalf uur over gedaan inclusief een koffiestop. Wij gaan best vaak op vakantie maar dit hebben zelfs wij nog niet gezien, adembenemend. (Zie foto's) de laatste 13 km is vlak en brengt ons terug bij de fietsenboer waar ook onze auto staat.

Het in ondertussen alweer 14:15 uur als we aan het eerste stuk van de Ring of Kerry beginnen. Deze route rond het schierieland Iveragh begint en eindigt in Killarney en komt langs veel hoogtepunten. De weg is 179 km lang en elke bocht brengt iets nieuws dat een feest is voor het oog; van meren, rivieren en watervallen tot landhuizen en kastelen. Ook hier weet je niet wat je moet fotograferen. We stoppen even bij Ladies view. Naar verluidt komt de naam van de hofdames van koningin Victoria, die zeer onder de indruk waren van het uitzicht toen het gezelschap in 1861 deze plaats bezocht. Naast mij krijgt mijn eigen "Max Verstappen" 🚘 steeds meer lol in al die bochten. Na nog wat fotostops komen we aan in Waterville. Charlie Chaplin en zijn familie bezochten de stad voor het eerst in 1959. Daarna keerden ze meer dan tien jaar elk jaar terug naar de stad om vakantie te vieren. Vroeger, nu klink ik ookoud, keken wij vaak naar Charlie Chaplin films. 🙈

Onze volgende stop voor twee nachtjes is Portmagee waar we een kamer met gebruik van de wasmachine hebben gehuurd. De kamer is klein met een grote ruime douche. We gaan de deur niet meer uit, eten onze gekochte caesar salade die we nog even verreiken met tomaten, paprika en gekookte kip en genieten de rest van de avond in de jacuzzi. Deze moet je bespreken en apart betalen per uur. De accommodatie is vol geboekt en heeft aardig wat kamers maar niemand doet dat. Dus wij boeken 2 uur. Het uitzicht is fantastisch en links van ons lopen koeien te grazen. Je voelt je hier als een koning zo rijk. Een glaasje bubbels erbij en deze dag kan niet meer stuk. 

Morgen hopen we ook op dit weer wat dan gaan we de Atlantische Oceaan op richting de Skellig islands