Dag 8, Cheetah’s Rock

De nachten hier zijn niet goed voor onze nachtrust. Wat een herrie maken mensen toch midden in de nacht. Gisteren voor de eerste keer onze Malaria pil vergeten in te nemen tijdens het eten. Vlak voor het slapen gedaan en dat was niet zo goed gevallen. Een totale leegloop als gevolg. 
Na een klein ontbijtje met slappe thee halen we eerst onze boardingpassen voor de boot op. Morgenochtend is de overtocht van Zanzibar naar Dar es Salaam. Zo, dat scheelt weer tijd morgen. We bergen ze thuis veilig op voor we gaan wandelen maar eerst nog even een bezoek aan het toilet. We besluiten koffie te gaan drinken in het Swahilli House. In het hotel de route bekeken hoe te lopen en dan die smalle straatjes in. Vorige keer waren we met een gids, nu moeten we het zelf doen. Je kan hier zo verdwalen, alles lijkt op elkaar. Gelukkig zijn de mensen hier erg vriendelijk. We vinden het relatief gemakkelijk, drinken een cappuccino en volgen dezelfde weg weer terug. Dat spoor van steentjes heeft geholpen. 😂😂😂

Om 12:30 uur worden we opgehaald. In het busje zit al een vrouw en we halen nog een man op. We gaan naar Cheetah’s Rock. Bij Cheetah's Rock is het doel om wilde dieren te redden en bij te dragen aan natuurbehoud. Ze werken onvermoeibaar door om de dieren de gezondheid, vrijheid en geluk te geven die ze verdienen en het perspectief van een vrijlating in het wild (indien mogelijk), terwijl ze mensen inspireren om iets te veranderen! Het is dus geen dierentuin. Ze komen vooral van het vaste land van Tanzania. Het is zeker niet goedkoop; je kan er met z'n tweeën wel 8x voor naar Artis maar het is wel een unieke ervaring maar daarover straks meer.

Het regent grote druppels maar het is nog erg warm, een beetje bedrukkend zelfs. De regen is ook niet de hele rit hoor, het zijn van die buitjes. Gelukkig is het maar 3 kwartier rijden want de darmen beginnen weer te protesteren en schreeuwen om een toilet. Onze chauffeur is een kamikaze piloot. Hij scheurt als een gek en doet hele gevaarlijke inhaalpogingen. Hij zal het gewend zijn maar ons hart kan hier slecht tegen. Grappig is het dat we bij het woord Zanzibar aan een tropisch eiland moeten denken maar buiten het strand wil je niet dood gevonden worden, wat een troosteloze aanblik. Één ding is wel fijn. Ze leven de hele dag buiten, maken zich niet druk en zijn super vriendelijk. Dat is wat we tot nu toe gezien hebben.

Dan gaan we van de verharde weg een zandpad vol met kuilen op. Zal maar niet zeggen wat mijn buik daarvan vond. Die kamikaze chauffeur is uitgestapt en de gids rijdt verder. Die rijdt zeker rustiger. Kan ook niet anders met zoveel kuilen. Hihihi. Het is droog als we aankomen maar de lucht boven ons hoofd voorspelt niet veel goeds.
We worden verwelkomd met een open kokosnoot. Het sap is wel lekker maar niet om zo’n heel ding op te drinken. Na een paar slokjes ga ik het toilet opzoeken, net op tijd. Ik denk niet dat dit alleen van die Malaria pil is. Ik heb ook op de boven- en onderlip twee behoorlijke koortslippen. Daar kan ik ook altijd zo beroerd van zijn of toch het eten hier. We betalen, krijgen uitleg en gaan beginnen. Als eerste gaan we naar een bak vol zand waar zebra Chaka wat kunstjes laat zien. Niet voor vermaak maar om dit dier te laten wennen aan mensen en dat hij bevelen kan opvolgen. Het is vooral voor als hij ziek wordt dat de dierenarts hem kan helpen. We mogen hem na een opdracht een wortel geven en aaien. Je aait niet elke dag een zebra toch. Na deze toch wel show gaan we naar bushbabies. We zitten op de grond en krijgen wat gekookte macaroni. Ze zijn daar gek op. De verzorgers schieten met onze eigen camera’s de ene foto na de andere. Wat zijn ze schattig!!! Door naar de aapjes. Ook hier zitten we weer in een verblijf op de grond. Dit keer niet alleen met macaroni maar ook met fruit en groenten wat voor ons wordt neergelegd. Ze rennen als dolle honden door de kooi van de ene hand naar de andere. Als we allemaal ons beste plaatje hebben gaan we naar de stokstaartjes. Deze zitten in een buitenverblijf die ze delen met de schildpadden. Er is er één bij die je wel kan voeden maar je mag hem niet aankijken. Het is namelijk de leider van de groep en die kan daardoor agressief worden. Dat levert toch wel hilarische beelden op. We gaan verder….. De dik-dik is aan de beurt. Een klein hert soortig en schuchter beestje.  We gaan met z’n allen om twee van die beestjes staan terwijl de verzorger wat eten op de grond gooit. Dit moeten we doen omdat hier ook de pauw woont en plagen de dik-dik hertjes. Daarna is de gestreepte hyena aan de beurt. Het zijn er twee, ieder in eigen kooi. Als ze voor de tralies gaan liggen kun je ze aaien. Daarna laat de verzorgster zien met een rauw ei hoe bedeesd ze deze aanpakken en eten. Nu is het aan ons om stukjes appel te geven. Vinden ze lekker, deze hyena's zijn omnivoren. Je krijgt een hele andere kijk op hyena's. 

Dan verschijnt Jenny ten tonele. Een Duitse dierenactiviste die hier deze non profit organisatie runt. Ze is wat aangeslagen omdat we net te horen gekregen hebben dat er een vliegtuig van Precision Air in Tanzania is neergestort. Er zijn wel wat mensen gered maar zeker ook overledenen. Deze maatschappij is van vrienden van haar en er ging iemand die ze kent vandaag mee vliegen. Ze weet nog niets. Wij gaan morgen met deze maatschappij vliegen. 🥺 Hoe groot is de kans dat dat 2x gebeurt, toch? Ik voel mij niet zo lekker. De rillingen lopen over mijn rug en ik krijg een soort spierpijn gevoel. Het liefst zou ik nu even gaan liggen maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren. Verstand op nul en door......

Ze vertelt ons van alles over de witte leeuw. Er zijn laatst voor het eerst 2 welpjes geboren wat bijna voor mama leeuw fout is afgelopen. Ze hebben ze met de hand moeten grootbrengen en doen het goed. Nu is het eindelijk tijd om de Cheetah's te ontmoeten. Ook hier krijgen we de nodige uitleg hoe we ze moeten aaien. Wat een bijzondere ervaring. (Zie ook het filmpje) Je moet hem met platte hand aaien, niet met je nagels of krabbelen. Maktoum, onze Cheetah, heeft zeker zijn voorkeuren. Als iedereen geweest is nemen we afscheid van deze speciale plek. 

In de auto doe ik even 20 minuten mijn ogen dicht. Dat was even lekker, ik knap er iets van op. Thuis heerlijk gedoucht,  de laatste onderbroeken uitgewassen en wat gegeten op het dakterras van het hotel. We maken het niet laat, morgen gaat de wekker om 05:30 uur. Het is tijd voor de Safari. 🤗🤗 En nu maar hopen dat alles rustig blijft in de buik.........