30--07-2015, dag 5, Betsw-y-Coed - Swansea

Hoihoi,

voor het eerst wakker geworden met stukken blauwe lucht. Hier worden we vrolijk van en ach, die rug die trekt thuis wel weer recht. Ik hoor jullie denken, ze is de 50 gepasseerd en ja ouderdom komt met gebreken. Nou niet bij deze dame hoor want vandaag gaan we naar waterfall country. Heerlijk over rotsblokken en boomwortels klauteren. Nadat we een door Ian en Jane klaargemaakt ontbijtje hebben genuttigd nemen we afscheid van ze. Vandaag staat er een rit van totaal 300 km op het programma.

Het eerst stuk naar waterfall country is 225 km en voert ons door een prachtig landschap. Wij hebben ervoor gekozen om dwars door nartuurgebied Snowdonia te rijden i.p.v. langs de kust. Onze Tomtom stuurt ons over bergen en door hele smalle paden waar het lastig passeren is. Gelukkig voor ons is hier weinig verkeer. Er lopen hier wel duizenden schaapjes. Ze zijn kleiner en dunner dan de onze en hebben een lange staart waar ze mee zwaaien als een hond. Je ziet ze zelfs hoog in de bergen. We kijken onze ogen uit en stoppen hier en daar om te genieten van het uitzicht en het maken van foto's. Eenmaal uit Snowdonia wordt het zeker niet vlakker; ook hier gaat het omhoog en naar beneden. Vervolgens rijden we Brecon Beacons National Park binnen. Dit is een van de schitterendste wandelgebieden in Engeland. Hierin zijn ook wat watervallen waar je heen kan klimmen. De beroemste is Sgwd-y-Eira, de sneeuw waterval, aan de rivier de Hepste en waar je via een natuurlijk pad achter de waterval langs kan lopen.

De route die wij lopen duurt ong. 3 uur en voert ons langs 4 watervallen met als laatste de Sgwd-y-Eira. Omdat het de laatste tijd zoveel geregend heeft is alles nat, glibberig en hier en daar zijn zelfs modderpoelen ontstaan waar we overheen/doorheen moeten. Iedereen die maar een beetje van avontuur houdt moet dit zeker niet overslaan als je in Wales bent. Wat een geweldige middag hebben wij gehad. Ik ben gestoken, langs brandnetels en doorns van de vele bramenstruiken gelopen en de nodige bijna valpartijen meegemaakt. Maar wat was het gaaf.  En ja, ik ben natuurlijk achter de waterval langs gelopen.  Door de vele regen zijn ze allemaal nog net even iets groter. Zo zie je dat de regen toch nog ergens goed voor is. 

Om half 5 rijden we het stuk van een uurtje naar Swansea. Dit is de op een na grootste stad van Wales. Hier blijven we twee nachtjes in hotel Windsor Lodge zodat we ook het onderste puntje van Wales kunnen bekijken. Het is een drukte van belang op de weg maar gelukkig vinden we het snel. Ik denk dat ik dit hotel in een vlaag van verstandsverbijstering heb geboekt. Wat een armoedig hotel. Ik had gehoopt op een goed bed maar helaas, alleen bij het erop zitten al voel ik de veren door het dekbed heen. We nemen wat te drinken uit onze zelf meegebrachte "koelkast". Hebben we gekocht toen we naar Canada gingen. Hij kan op zowel 12V als 220V en koelt super. Wij gaan nu nergens meer heen zonder onze "koelkast".  Het hotel ligt op loopafstand van het centrum dus daar lopen we heen. We voelen de wandeltocht van vanmiddag toch wel in de benen dus besluiten niet al te lang te lopen en een restaurant op te zoeken. Na een heerlijke maaltijd terug naar het hotel waar we het journaal bijhouden. Het schijnt een zooitje te zijn bij de kanaaltunnel in Calais. Wij moeten daar zondag ook weer doorheen. Hopelijk is het dan opgelost. Morgen weer toeren en dan volgt er weer een verhaal.