Dag 10, Cartagena, Colombia

Een beetje onrustige nacht gehad. De klok gaat vannacht een uur terug en ik heb mijn wekker op mijn telefoon gezet. Ook al zou het goed gaan komen we nooit te laat maar eerder te vroeg maar toch…. Twee keer gegoogeld midden in de nacht hoe laat het in Cartagena is en mijn telefoon was niet automatisch mee gegaan. Om 06:00 uur nieuwe tijd zaten we aan het ontbijt en om 07:00 uur in het grote theater waar iedereen moet verzamelen. Na wat instructies krijgen we een sticker op de borst en in de bus nog één met de naam van onze gids. Onze groep bestaat uit een mannetje of 30. Het is 33 graden met een luchtvochtigheid van 65%. Niet te harden dus. We worden in een hop on hop off bus vervoerd. Gelukkig is boven wel het zeil over de bus getrokken. Niet alleen fijn tegen de zon maar de takken scheren over het zeil anders over je hoofd en dan heb je nog die stroomdraden over en langs de weg die zonder zeil zo de bus in komen. Nadat we de poort verlaten hebben staan we gelijk in de file. Volgens Divian, onze gids, staat hier file van 7 tot 7 . De scooters en motoren schieten aan alle kanten de bus voorbij. Heet zoiets niet kamikaze piloten. 🙈
Na een ritje van een half uur komen we aan bij de Walled city, het ommuurde centrum vol met geschiedenis en koloniale huizen. Onze gids ratelt  maar door en door. We verstaan de helft niet. Als we via een doorgang naar binnen lopen worden we gelijk overvallen door verkopers. Ze verkopen allerlei prullaria, fruit , spullen gemaakt van kokos, riemen, water enz, enz en zichzelf. Zichzelf hoor ik jullie denken. Ja, de stad wordt gekleurd door vrouwen in traditionele klederdracht waar je voor geld mee op de foto kan. Stiekem heb ik toch een foto voor jullie kunnen maken. 😛Naast de hitte is het hier ook vreselijk druk. Allemaal toeterende auto’s, toeristen en honderden verkopers.
Nadat we een plein over zijn gelopen komen we aan bij een belangrijke bezienswaardigheid: de Torre del Reloj. Deze opvallende klokkentoren diende ooit als de hoofdingang van de ommuurde stad. Snel een foto en door maar met Divian als gids is dat onmogelijk. Hij kletst aan één stuk door.  Daarna lopen we door naar Plaza Santa Domingo. Hier bevindt zich de  kathedraal en het beeld van Fernando Botero, een wereldberoemde Colombiaanse kunstenaar die bekend staat om zijn kenmerkende ronde figuren. De kerk en het beeld hebben niets met elkaar te maken maar “gedogen” elkaar. We lopen verder en komen aan bij Plaza de Bolivar. Een schaduwrijk plein met museums en overheidsgebouwen waar een groep jongens voor ons een dans uitvoert. De pet gaat rond en natuurlijk doen wij daar wat in. Na nog wat foto’s van de prachtige balkons hier worden we een winkel ingeloodsd. Hier zou je een stukje mijnbouw van smaragden zien. Één wasseneus natuurlijk. Een rotsachtige muur in een gangetje waar je door een paar gaatjes wat steenjes en mijnwerkers ziet, alles in miniatuur om vervolgens in de winkel uit te komen. Hier kun je sieraden van die stenen kopen. 

Dan is het tijd voor een boottochtje door de haven. Een welkome afwisseling omdat het zo warm is. Tijdens de vaart laten twee dansers hun kunsten zien. Dat ziet er leuk uit, leuker dan het uitzicht. Cartagena heeft een vreselijke skyline van één en al wolkenkrabbers. Om 12:00 uur brengt een bus met airconditioning ons weer terug naar het schip. Cartagena,  leuk om eens gezien te hebben maar wij hoeven hier niet naar terug. We nemen afscheid van Divian en gaan aan boord.

Nadat we de korte broek verruild hebben voor badkleding gaan we onder het genot van een koude versnapering het vertrek uit Cartagena bekijken. Het blijft toch iets hebben. Toevallig hebben we vanmorgen even in het vooronder kunnen kijken. Hier zagen we hoe de enorme kabels om het schip vast te zetten, losgelaten werden. Erg leuk om te zien. We hebben ook gevraagd of we een rondleiding in de machinekamer konden krijgen maar dat doen ze helaas niet meer. 😔 

Na de lunch toch nog maar even plat op een bedje. Wat hebben we het toch slecht!!! Er staat wel een behoorlijk windje waardoor er weer van alles rondvliegt en omvalt. Zal erbij horen, het personeel maakt zich in ieder geval niet druk. Nou, wij dan ook maar niet. Ik kijk naar de zijkant van het schip en dan zie ik de zee verderop omhoog komen en weer meters naar beneden gaan. Je ziet het ook goed aan het zwembad maar je voelt het niet zo. Natuurlijk voel je dat hij schommelt, vandaag wel meer dan anders  maar het zicht is erger dan het gevoel. 
We zijn onderweg naar het Panama kanaal. Je moet daar op tijd aankomen omdat ze met slottijden werken. Ben je te laat is je beurt voorbij. Dat wil je toch niet.

Dan is het tijd om jezelf klaar te maken voor het diner. Douchen is nu een hele uitdaging. Het water onder je voeten klotst van de ene naar de andere kant evenals jezelf. Ga dan maar eens je voeten wassen en één been optillen. Kansloos…… voorover bukken en zo een beetje aanklooien is de enige manier hier. Wederom heerlijk gegeten in de dining. Helaas werd Scotty, de kleinzoon van één van onze aangewezen tafelgenoten, zeeziek. Hij werd een beetje witjes om zijn neus. 🤪 Om 21:30 het licht uitgedaan. De wekker staat op 04:30 uur. Wij willen niets missen morgen………..,