Dag 11, 18-01-2015

18-01-2015, dag 11 (Trinidad)

Wat een vreselijke nacht was dit. De eerste 3 uurtjes gingen wel maar daarna leek het wel of er een sextet naast ons bed stond te spelen. Waarschijnlijk van dat festival. Toen dat eindelijk afgelopen was was er bij ons voor in de straat iemand die om 03.00 's nacht keiharde muziek stond te draaien en daarboven uit probeerde  ook nog wat mensen een gesprek te voeren. Ik ben er om half 6 uit gegaan met het gevoel alsof er een trein over mij heen had gereden. En ik was niet de enige.

Na een eenvoudig maar goed geserveerd ontbijt op het dakterras besluit Jan om niet mee te gaan de bergen in. Hij heeft ook slecht geslapen en de Pina Colada van gisteren is niet zo goed gevallen. Jan is ook niet zo'n klimmer dus hij besluit nog even een tukkie te gaan doen. Na een half uur wachten op de verzamelplaats horen Frank en ik dat ook voor ons de excursie naar de Topes de Collantes niet doorgaat. Er zouden problemen zijn met het vervoer. Hevig teleurgesteld lopen we terug naar onze Casa. Er zelf heenrijden is geen optie omdat een gewone auto niet zo stijl omhoog kan en dat wordt dus sterk afgeraden. Dariel onze gastheer bij Casa Mi Cuba vertelt dat hij ons wel een uitgebreide tour kan geven inclusief een wandeling naar een waterval iets lager in de Topes Collantes genaamd: Parque El Cubano. Ik word helemaal enthousiast als hij vertelt dat je er ook kan zwemmen en er achter de waterval een grot is waar je in kan zwemmen. We besluiten om half 11 te gaan zodat Jan nog even kan blijven leggen en wij nog even geld kunnen wisselen bij een Cadeca.

Bij zo'n Cadeca moet je wel geduld hebben. Er staat altijd een rij voor de deur en er mag maar 1 persoon tegelijk naar binnen. Je kunt hier alleen geld wisselen met je paspoort en ze zijn traag. Vandaag was wachten niet zo erg want we staan met nog twee andere stellen in de rij. We wisselen wat ervaring uit en komen tot de conclusie dat we Cuba allemaal op dezelfde manier ervaren. Een mooi arm land met vriendelijke mensen die hopen op betere tijden nu Amerika de deur op een kier heeft gezet.

Tijd voor de rondrit. Onze eerste stop is bij een Mirador oftewel uitkijkpunt. Het is een restaurant met een prachtig uitzicht over de vallei. Dariel vertelt ons dat hier vroeger alleen maar suikerriet werd verbouwd en dat dat nu nog maar een klein stukje land is. In 2011 was de prijs van suiker zo laag dat de boeren gedwongen werden door de regering om te stoppen met het verbouwen van suikerriet. Nu is de prijs beter maar kunnen ze het niet meer terug draaien.

Onze tweede stop is bij een oude suikerrietplantage genaamd: Sitio san Isidro de los Destiladeros. Cuba is druk bezig deze plantage in eren te herstellen. Het huis van de toenmalige eigenaar staat in de steigers. We lopen over het terrein terwijl Dariel ons de slaapvertrekken van de slaven laat zien, de fabriek waar de mallese werd verwerkt, de plek waar de suikerstengels geperst werden en het   watersysteem. Natuurlijk zijn het ruïnes maar ik zie het dan helemaal voor mij hoe het vroeger geweest moet zijn. Nu staan er veel bomen maar 200 jaar geleden stond er op dit terrein 1 boom waar de slaven bij elkaar kwamen om te bidden. Die boom staat er nog steeds. Erg leuke ervaring.

De derde stop is bij een suikerrietplantage die al hersteld is en waar nu een restaurant in zit. Net als bij die andere plantage staat hier een toren waar de klok werd geluid om aan te geven wanneer de slaven moesten opstaan, schaften, slapen ect. Deze is alleen vele malen hoger dan bij andere plantages om aan te geven hoe rijk deze boer was. Hier staat nog een oude pers waar je zelf een glaasje sap kan persen. Frank en Dariel gaan dit doen. Arme jongens, moeten ze met 30 graden hard rennen om die pers heen maar het lukt. We drinken allen een glaasje sap. Het is alleen niet ons drankje, wat is dat zoet zeg, Brrrr.

Onze laatste stop voor de lunch is bij een pottenbakkerij. Dit is een familiebedrijf wat al generaties lang bestaat en waar ook Fidel en de dochter van Che is geweest. Ik koop er twee mokjes zonder oren en een theelichthoudertje voor een bedrag van Cuc 6 (4,80). Zo, ik heb een leuk souvenirtje voor weinig

We rijden richting de startplaats van onze wandeling om daar eerst iets te drinken en te lunchen. Er staat hier weinig op de kaart en ook hier horen we dat ze geen pork hebben. We nemen een warme plak ham en wat broodjes. Zoals al eerder gezegd je komt hier niet voor het eten. Het smaakt niet verkeerd en na de lunch gaan we wandelen. Het is 45 minuten lopen naar de waterval en Jan besluit om niet mee te lopen, hij blijft bij het restaurant. Hier en daar is het behoorlijk klimmen over keien en rotsen en omdat wij dachten dat het vlakker   zou zijn zijn wij op slippers. Dus uitkijken waar je je voeten neerzet. Onderweg komen we prachtige vogels tegen die Dariel weet op te speuren. Hij weet veel van de omgeving en de natuur. Terwijl wij constant naar beneden kijken loopt hij omhoog te turen. Het lukt mij om van die vogels hoog in de bomen foto's te maken. Ja, ik ben nu echt blij dat ik een goede camera heb gekocht. Drie kwartier later komen we bij de waterval aan. Het is een leuke niet al te grote waterval waar Dariel en ik een duik nemen. Eerst best een beetje spannend want het is hier negen meter diep en ik kan niets zien in dat water. Maar ik moet en zal eronder en erachter zwemmen. Zo gezegd zo gedaan. Na deze verfrissende ervaring teruggelopen via een andere route om als laatste nog een kijkje te nemen bij een Talapia kwekerij. Onderaan de berg staan een aantal grote betonnen bakken die trapsgewijs achter elkaar staan. Er ligt een pijp die constant water uit de bergen die bakken in laat lopen. Eenvoudig maar zeer doeltreffend. Na een jaar zijn de vissen klaar voor consumptie.

Eenmaal thuis een lekkere warme douche genomen want ik voel dat de benen het nodige werk verzet hebben. Dat wordt morgen wat. Spierpijn!!!! Nog even chillen op het dakterras en hup het dorp in voor een hapje. Vanavond gaan we eten bij Esquerra onderaan de trappen van Plaza Mayor. Jan en ik nemen iets van kip dat precies smaakt als Mc Nuggets, heerlijk en Frank heeft pork sweet and bitter. Ook hij is blij met zijn keus. Na het eten nemen we een kijkje bij café Yesterday genoemd na het liedje van de Beatles. We nemen alleen een kijkje want er is niemand binnen waarschijnlijk omdat er vanavond geen band speelt in verband met het   nog steeds durende festival. Het is blauw verlicht en er staan vier levens grote beelden van de Beatles.

Omdat we toch wel moe zijn besluiten we de avond op het dakterras door te brengen en het niet laat te maken. Morgen hebben we een bici-tour op het programma. En we moeten even langs het kantoor van Cubanacar om ons geld terug te halen van die excursie. Dariel heeft voor ons gebeld en geregeld dat we ons geld terug krijgen. Ik ben benieuwd.