Dag 11 27-12-16, Franz Josef Glacier

Regen voor de eerste keer.

Eigenlijk wil ik het er niet meer over hebben maar ik zou ook graag willen weten hoe het nu met iemand is, dus toch een kleine update. De buik en darmen zijn nog steeds niet in orde, koortslip nr 2 heeft zich geopenbaard en van die hoofdpijn kom ik ook maar niet af. Verder gaat het super.

Slapen in The Wheelhouse Inn is heerlijk, je hoort niets. Bijtijds eruit gegaan want 400 km lijkt niet veel maar hier in de bergen is dat een behoorlijk stuk. Een tosti en koffie als ontbijt en wij zijn klaar voor vertrek. Het weer is prachtig dus dat belooft wat. Het grappige is dat we hier geen mens hebben gezien. Er is geen receptie of zoiets, mocht er iets zijn kun je een nummer bellen en dan wordt het geregeld dus zoals we gekomen zijn, gaan we ook weer. We laten de sleutel in de deur hangen en nadat we ''Tommy'' onze eerste bestemming hebben ingegeven gaan we op pad. Het eerste stuk is 275 km en brengt ons naar Punakaiki. Hier zijn de Pancake Rocks. Het is een prachtige rit door de bergen. Helaas voor ons rijden we een wolkengebied in en voor we het weten is het helemaal grijs en begint het licht te regenen. Jammer, je ziet nu toch minder. Tegen de tijd dat we bij de Pancake Rocks aankomen is het van die vreselijke miezer geworden. Je kent dat wel: dat zelfs je paraplu je geen bescherming kan bieden. BAH. 1 voordeel, er zijn geen sandfly's die door dit hondenweer durven vliegen dus daar hebben wij geen last van.

De Pancake Rocks bestaan uit een groep van sterk verweerde kalksteenrotsen waar de Tasmanzee tijdens hoog water door een aantal verticale blaasgaten breekt. Het kalksteen stapelt zich hier op als een stapel pannenkoeken. Dit is veroorzaakt door enorme druk op de wisselende harde en zachte lagen van zeedieren en plantenresten. Een geweldig stukje natuur. Door de miezer ziet het er toch een stuk minder goed uit en foto's maken is helemaal een drama; zodra je de camera ergens op richt, ook al is het onder de plu, zitten er spetters op je lens. Na een half uur houden wij het voor gezien en gaan de laatste 225 km afleggen. Het weer wordt slechter en binnen no time komt het met bakken uit de hemel. De wegen worden gladder en je ziet kleine ''riviertjes'' de weg naar beneden zoeken. Erg vermoeiend voor Frank om te rijden. Onze Ford heeft dan ook wel 4 keer een seintje gegeven dat de chauffeur een rustmoment moest nemen. Waarom hij dat deed weten we nog niet want we waren halverwege de auto uitgeweest.....Als we in Franz Josef Glacier aankomen breekt de zon door. Grappig, volgens de mevrouw van de receptie is het vandaag nog geen seconde droog geweest en wij komen eraan en daar is de zon. 

Onze kamer in The Terrace Motel is ook weer geweldig. Een aparte slaapkamer, goed uitgeruste keuken en een mega groot bubbelbad. I love it! Ik ben een badoholic, geen idee of dat woord bestaat maar dan heb ik dat nu uitgevonden. Eerst  maar even een broodje. Het is ondertussen 15.00 uur en onderweg hebben we alleen een zandkoekje in de auto gegeten. Warme chocomel erbij en daarna wij zijn klaar om het dorp in te gaan. Nou daar ben je zo doorheen. Het dorp zelf stelt niet zo veel voor, ze moeten het hier vooral hebben van de activiteiten die hier georganiseerd worden en zijn. Je kunt hier onder andere naar een wildlife museum incl Kiwi's, Hot water pools, wandelen op de Gletsjer en een heli hike's doen. Dat laatste hopen wij morgen te kunnen doen mits het weer mee zit natuurlijk. De zon schijnt nog steeds dus pakken we lekker even een terrasje. Moet kunnen zo af en toe. Helaas na een tijdje gaat het toch weer regenen, dan maar in bad. Ons hotel zit in het dorp zelf dus we zijn zo thuis. Lekker een uurtje voor jezelf om vervolgens heerlijk fris te gaan dineren. Wij doen dit naast het hotel bij restaurant Alice May. Daar was niets mis mee. Lekkere calimaris vooraf en een goed stukje vlees als hoofdgerecht. Thuis nog een afzakkertje en dan is de dag alweer aan zijn einde. Jongens het gaat zo snel allemaal. Nog een laatste schietgebedje voor het weer morgen. Wordt vervolgd.......