Dag 13 Hilo, Big Island

Dat was een hele klim

Niet al te best geslapen maar dat was te verwachten. Die derde gast in onze kamer, je weet nog wel die salamander, bleef me maar bezighouden. Ook een irritante mug bleef maar om me heen zoemen en uiteraard heeft hij ook het nodige bloed tot zich genomen. Aan mijn bulten te zien had hij zijn hele familie te eten gevraagd. Na een simpel ontbijtje in elkaar geflanst te hebben zijn we de auto gaan inladen. Nog even snel in het hoofdgebouw mijn blog gepost incl de foto's en om 09:00 uur zijn wij weer en route. Onze eerste stop vandaag is aan de Noordkust. Het is de Pololu Valley Lookout. Er is een steile afdaling naar de bodem van de vallei en het zwarte zandstrand. Je mag er niet zwemmen maar dat waren we toch niet van plan. Naar beneden ging nog wel maar naar boven was een hel. Ik kan mij niet herinneren dat ik zo leeg gelopen ben. Frank moet me af en toe even een helpende hand bieden want door die vervelende heup zijn hoge rotsen niet fijn om op of af te stappen. Het is 30 graden maar met een hoge luchtvochtigheid waar je U tegen zegt. Men, dat was afzien maar zeker de moeite waard. Even verderop ligt Waipi'o Valley Lookout. Ook hier heb je een prachtig uitzicht over de noordoostelijke rand van Hawaii Island. Samen zijn dit de spectaculairste uitkijkpunten op the Big Island and we done and see it.

We rijden door naar de Botanische tuinen niet ver bij Hilo vadaan. Nadat we $40,- hebben betaald gaan we naar binnen. Het is een prachtig aangelegde tuin die in 1984 zijn deuren opende. De botanische tuin staat vol met aparte bloemen, planten en bomen die het nooit zouden kunnen redden in Nederland. Ook is hier een kleine waterval (Onomea Falls) te bewonderen en de mooie Onomea Bay. Om er te komen moet je een stijl aangelegd wandelpad af dat je helaas ook weer op moet. We hebben straks kuiten die eruitzien als ballonnen, hihi. Het was erg leuk om doorheen te lopen maar eenmaal buiten merken we toch dat de benen er even geen zin meer in hebben. Daarnaast ben ik weer een paar muggenbulten rijker. Tijd voor rust dus!
Het is een kwartiertje rijden naar Hilo waar we één nachtje zullen blijven. Het is een eenvoudig hotelletje aan de kust wat prima is voor één nacht. Vanmorgen hebben we de twee kleine koffertjes ingepakt met drie dagen aan kleding en andere spullen zodat we de grote koffer in de auto kunnen laten. Maar goed ook want we zitten op drie hoog zonder lift. We kijken uit op de baai van Hilo en net als we op het balkon neerstrijken begint het me daar toch te regenen. Het blijft hier gewoon warm dus kun je ook lekker blijven zitten.
We maken ons op om te gaan dineren bij Halu Halu dat op twee minuten lopen van ons hotel is. Plu mee en uitkijken dat je niet in één van de grote plassen stapt die zijn ontstaan. Het is al donker. Het eten is heerlijk. Calimaris gedeeld en spareribs als hoofgerecht. De porties waren aan de grote kant want eenmaal thuis moesten we echt gaan liggen om uit te buiken. Kunnen we er morgen weer tegenaan, dan gaan we naar de langverwachte boomhut maar niet voordat we nog het één en ander gezien en gedaan hebben. Daarover morgen meer.