Dag 14 en 15, Siku (dag) Aluna Bedach (Nungwi), Jambo (hallo) Fruit and Spice (Kizimkazie)

Dag 14:

Over deze dag kunnen we heel kort zijn. Niets gedaan, klaar. HIHIHIHI. Dat is grotendeels wel waar. Update over mijn bult: Hij zit er nog. 😞Jammer maar die kompressen hebben nog niet geholpen. We hadden nog het plan om het aquarium hier om de hoek te gaan bezoeken. Eerst nog even wat recensies gelezen en daarom besloten het niet te doen. Bij vloed kun je in het water om de schilpadden te voeren en bij eb, dat is het hier in de ochtend/ halve middag kun je ze voeren vanaf de kant. We hebben daar eigenlijk niet zo'n zin in en de recensies kwamen ook niet zo goed uit de bus. Het is heerlijk weer dus we  besluiten een lekkere lange wandeling langs het strand te maken. We worden zoals in zoveel vakantie landen constant aangesproken door verkopers en dan ineens horen we achter ons iemand roepen "Rotterdam".... we kijken om en zeggen natuurlijk gelijk "no, Amsterdam", waarom die man gelijk roept "coffeeshop"! We liggen helemaal in een deuk. Die man is waarschijnlijk Tanzania nog nooit uit geweest dus daarom is het helemaal hilarisch. Na de wandeling hebben we wat gelezen en gezwommen bij ons zwembad bij het hotel en gaan we nog één keer voorzichtig ons bubbelbadje in en wat is hij nu lekker warm. Geen flauw idee waarom íe nu opeens zo lekker warm is....Tanzaniaanse grap waarschijnlijk. We blijven hier een uurtje vertoeven en na een verkwikkende douche dineren we op het strand. De lucht is bezaaid met sterren en één ervan moet die van mama zijn. Aluna Beach is echt een leuk hotel al had het eigenlijk een klein stukje meer naar links moeten liggen. Dan had je in de avond ook langs het strand kunnen lopen en de zon kunnen zien ondergaan; nu moet je over een stuk strand de bocht om dat met vloed onder water staat. De wifi hier op de kamer was tot nu toe het beste. 

Dag 15:

Ik slaap na het zien van al die sterren niet zo goed. De laatste levensdag van mama blijft maar door mijn hoofd spelen. Ik dacht altijd dat deze stoere tante wel wel voor alles bestand zou zijn maar het valt toch zwaarder dan ik dacht. Het leven gaat door en dat geldt voor iedereen die zo iets heeft meegemaakt. Na het ontbijt aan het zwembad gooien we de koffertjes dicht en checken uit. We hadden volpension geboekt zodat we alleen de drankjes hoefden te betalen. Staan er toch weer twee maaltijden en een dessert op de rekening. Ja, zegt die mevrouw bij de receptie: 'dat restaurant op het strand hoort daar niet bij'. Uitgelegd dat we daar gisteren wel 2x ons kaartje waar FB (full board) op staat hebben laten zien en gevraagd of dat daar ook gold. De vrouw knikte van ja maar nee dus. De andere was een lunch bij het zwembad. Het was niet goed uitgelegd aan ons dus het werd keurig van de rekening afgehaald. Probleem opgelost. 

Ibrahim staat weer keurig 15 minuten eerder voor de deur dan afgesproken. Vandaag brengt hij ons niet alleen naar onze volgende bestemming maar gaan we eerst nog naar de Jambo spice farm. Deze farm ligt ongeveer halverwege de route van Nungwi naar Kizimkazie. We worden daar keurig ontvangen door een gids genaamd Dolemia of zoals iedereen hem hier noemt: 'one hundred dollar'. geen idee waarom íe zo heet. Hij heeft ook een hulpje bij zich met de naam Cappuccino.  Hij laat ons baby sterfruit zien en proeven. Brrrr, die heeft naast de citroen gelegen zo zuur. De volgende is Jack fruit. Wat een mega dingen zijn dat zeg. Ik kook er wel eens mee maar vers zijn ze 10x lekkerder, zo zoet. Dan laat hij een plaatje zien met de naam "dead or die".  Als je de blaadjes aanraakt gaan ze een soort van dood. Na een paar minuten komen ze wel weer omhoog. (zie filmpje) Dan komen we bij een ander soort sterfruit wat ze met Kerst voor decoratie gebruiken maar nu ben ik die decoratie want die sterretjes plakken ze op je gezicht. Omgetoverd tot zeester lopen we verder. De kardemon plant is aan de beurt. Je hebt vrouwelijke en mannelijke soorten. De vrouw heeft de grotere zaden waar je mee kookt. Ze kneuzen steeds bladeren zodat wij kunnen ruiken en raden wat het is. Soms weten we het maar soms staan we met onze bek vol tanden terwijl we het kruid wel gebruiken. 🙈 Dan komen we bij een lelijk rond niet al te grote vruchtje en hebben geen idee wat het is; hij snijdt deze open en nog steeds staan wij voor een raadsel en pas bij het verkruimelen van de kern en het proeven ervan komen we erachter dat het nootmuskaat is. Zo leuk om dit te doen. Dan laat hij ons iets zien wat eruit ziet als een sperzieboon en je raadt het al, dat is het niet. Dit is puur goud, oftewel: vanille. Dat komt omdat het arbeidsintensief is en je kunt maar 1x in de drie jaar oogsten. Door naar de koffiebonen. Wel grappig om te weten dat als je in Tanzania vraagt om koffie dat je eigenlijk om een klap in je gezicht vraagt. Natuurlijk weten ze wel wat een buitenlander bedoelt maar toch een grappig weetje. Het begint te regenen, grote druppels vallen op ons neer en omdat ze voor alles een oplossing hebben krijgen we een natuurlijke paraplu van een bananenblad aangereikt. Gelukkig is de regen zo voorbij en kunnen we weer verder. Cappuccino klimt hier en daar een boom in om van alles er voor ons uit te halen zodat wij het kunnen proeven. Een dan komt iets voorbij wat eruit ziet als een schattig klein bloemetje. Weer moeten we het antwoord schuldig blijven op de vraag wat het is. Het blijkt kruidnagel te zijn. We worden nog een stel plantkundigen hier.... De volgende was ook een instinker: de gekneusde bladeren konden we niet thuisbrengen qua geur maar toen hij een stukje van de bast van die boom afsneed wisten we het, kaneel. Als ze de flinterdunne stukjes bast gaan drogen worden het vanzelf kaneelstokjes. Het krult letterlijk op. Van de wortel van de kaneelboom wordt Vicks gemaakt, je gelooft het haast niet; de in Nederland zo bekende Vicks Vapo Rup die we allemaal wel eens geïnhaleerd of op de borst gesmeerd hebben. We hebben het geroken: het klopt écht!  Hij liet een stukje van de wortel ruiken en dat was werkelijk ongelofelijk alsof je zo'n stick onder je neus had. Met open neus lopen we verder. We komen bij de kapok boom. Het vrouwtje hiervan geeft kapok en de man niet. Die heeft zulke grote stekels op zijn bast dat niemand daar in kan klimmen, je weet niet wat je ziet. We genieten met volle teugen. We staan toch echt veel in de keuken en er is nog zoveel dat we niet weten en/of kennen. We komen bij een boompje met rode vruchten die lijken op kastanjes, genaamd Anato. Deze vrucht eet je niet maar wordt door de vrouwen hier gebruikt als lippenstift; als streepjes op het gezicht bij de Masai en voor haarkleuring, heel bijzonder. Ook mag de Aloë Vera hier niet ontbreken. We kennen allemaal de goede werking ervan  maar we wisten niet dat het zo bitter smaakte, brrrrr. We moeten al deze nieuwe weetjes even laten bezinken. We komen bij de butterfly. Dit is geen vlinder zoals je zou verwachten maar een man die met alleen een touw om zijn handen een kokosnootboom in klimt. Met de nodige kreten voor het spektakel filmen we een stukje, daarna kunnen we de portemonnee voor een tippie trekken. We vinden dat niet erg, het is een  stam die hier woont en dit allemaal doet dus hopelijk komt het iedereen ten goede. Hij slacht nog een kokosnoot waar we een paar slokjes van nemen en Dolemia drinkt de rest op. Nog een stukje vlees van deze lekkere vrucht nu het sap eruit is voor de aandacht naar ons gaat. We worden gekroond tot King and Queen of the farm, net als al die andere bezoekers, maar ach wat: het is en blijft knap hoe ze dit zo snel gevouwen hebben en wij laten het gelaten toe. Lachen naar de camera en het is vereeuwigd. Dan is het tijd voor de lunch. We krijgen rijst met veel kruiden, ingelegde uien met tomaat, spinazie, tonijn, gekookte banaan met saus, gebakken kip en een prutje wat leek op erwtensoep. Even zonder dollen.....het was zeer smakelijk. Voor het "dessert" moesten we een stukje doorlopen. Daar stond een mannetje fruit te snijden. Daar konden we het meeste eigenlijk wel van. Gele en rode bananen, ananas, meloen en Jack fruit. Daarna is er gelegenheid tot het kopen van gedroogde kruiden, zeepjes, oliën, thee, koffie en ga zo maar door. Wij hebben rode curry kruiden en gember vanille thee meegenomen. We geven onze gidsen een fooi en eindigen hiermee de tour.

Ibrahim die met ons mee heeft gelunchd neemt ons weer verder op sleeptouw. Wat een super gozer is dit toch! We kunnen het niet genoeg zeggen: deze moet je hebben als het naar of op Zanzibar bent. Het is nog drie kwartier rijden naar het Fruit and Spice wellness hotel. Het eerste half uur gaat goed maar dat laatste kwartier..... Wat een vreselijke weg weer. Ze zijn er wel mee bezig maar dat zal nog wel even duren. Bij binnenkomst ziet alles er prachtig uit. We worden ontvangen met een nat lapje voor de handen en een cocktail. Wel moeten we gelijk het hotel afrekenen. Dat hebben we nog niet eerder gehad, het zal! Dit is ons laatste hotel voor de aankomende drie nachten. Ik vind het dan altijd leuk om even uit te pakken. Iets wat luxer dan de rest van de vakantie, Oké, die kamer tijdens de safari daarbuiten gelaten. Onze butler Aziza, (ik durf het niet eens hardop te zeggen) brengt ons naar onze Jungle Villa. Ken je dat: dat je iets boekt op internet en dat het er totaal anders uitziet. Nou, dit is zo'n geval. Ik had oceaan view gevraagd, niet gekregen, de patio maar vooral de jacuzzi ziet er oud en krakkemikkig uit en is koud. We proberen nog wat met de knopjes maar geen een knopje doet het. Dat belooft wat. De kamer op zich ziet er niet verkeerd uit. We moeten het even een kans geven ook al zegt onze eerste indruk dat het veel te duur is voor wat je krijgt. We gaan het zien. 

Het complex is mooi aangelegd, twee zwembaden en een stukje privé strand. Deze kant van het eiland kent niet echt strand dus het is aangelegd. We doen even een drankje op het strand waar we beginnen met dit verslag omdat het Wifi op de kamer zeer slecht is. We houden het voor gezien en lopen naar de zwembad waar ook een terras is . We gaan daar nog even zitten en ondertussen typ ik de rest van het verslag af. Het zit er best leuk uit hier dus we bestellen een wijntje. Het is nog steeds mooi weer en we kletsen er nog even lekker op los. Dan zeg ik "vrijdag als we thuis komen gelijk maar even naar mijn ouders" en daar brak ik. Tranen met tuiten..... Ik zat erdoorheen.  Frank zegt nog heel lief dat dit er allemaal hoort en dat het nog wel vaker zal gebeuren. Ik heb nog even contact met mijn zusje die toevallig ook op vakantie is. Dat steunt wel een beetje. We maken een plan om eerst wat te eten, daarna te bubbelen en als laatste te douchen. Helaas mag ook dat niet zo zijn. Ons bubbelbad is stuk. Hier wordt je toch niet vrolijk van. Boek je zo'n best wel duur hotel hebben we dit weer. Ik heb de energie niet om daar nu werk van te maken maar morgen ben ik de eerste die bij de receptie staat en dat is vroeg zal ik je zeggen. We hebben namelijk onze laatste excursie morgen naar het enige natuurpark wat ze hier hebben, het Jozani natuurpark. 

PS: Ik vertelde laatst dat ik mijn telefoonhoesje met mijn pasjes erin had laten leggen in de Jeep van Rama. Nou, hij heeft deze uiteindelijk netjes voor ons apart gelegd en de volgende dag netjes aan mij terug gegeven. Dat was echt een opluchting. Was ik nog vergeten te vertellen.