Dag 15, Lesbos wordt verruild voor Athene

Wekker gezet om 06:00 uur. Het was een warme nacht. Die airco hier klopt niets van daardoor allebei slecht geslapen. Gelukkig doet koffie nog steeds wonderen.... alles staat klaar voor vertrek als we om half 8 aanschuiven voor het ontbijt. We moeten iets sneller eten dan normaal want ons vliegtuig wacht niet. Klokslag 8 zitten we in de auto op weg naar het vliegveld en 10 minuten later hebben we de sleutel van onze huurauto al weer ingeleverd. Ook hier alleen de vraag of alles goed gegaan is en verder niets. Kon heel de wereld maar zo ongecompliceerd zijn. 🫠 We vliegen met een airbus A-320 i.p.v. een ATR-72 wat betekent dat we korter hoeven te vliegen, 20 minuten om precies te zijn. We krijgen zelfs nog koffie in die 40 minuten dat we in de lucht zijn. 

Wat een verschil! 🫣 het vliegveld hier in Athene is groot en druk. Gelukkig vinden we snel onze weg naar de bus. Wij moeten bus X95 hebben. Bij het loketje 2 kaartjes gekocht en in de al klaar staande bus gestapt. Het is een uur rijden naar het Syntagmaplein wat midden in het centrum van Athene ligt. We kijken onze ogen uit als we éénmaal de stad inrijden. Wat een drukte......😳 Het verkeer raast langs elkaar heen, oranje/rood pakken de meeste auto's nog even mee en dan die huizen!!! Allemaal erg chaotisch. Op het plein aangekomen vinden we snel onze weg maar het hotel. 8 minuten lopen en we staan voor Adams Hotel. 2 sterren midden in het centrum met uitzicht op de Akropolis. We zijn te vroeg, stallen de koffertjes en gaan vast het centrum verkennen. Nou geloof mij, dat is huge! Heel veel autoloze straten om je kooplust op te wekken. We kopen een nieuwe zonnebril voor Frank en een schattig klein windmolentje voor op onze houten kerstboom. We zijn net als al die andere miljoenen: het niet kunnen weerstaan iets te kopen. Gaat Frank ook nog vreselijk door zijn enkel. Zuster Annie zegt dat het niet gebroken is. Hij kan er, zei het met pijn, nog op lopen. Als dat maar goed komt.🙈 Ondertussen is het 15:00 uur tijd om naar ons hotel te gaan. Nog wat te drinken gehaald bij de plaatselijke supermarkt want we hebben niets meer. Onze kamer zit op de derde verdieping met een groot terras uitkijkend op de Akropolis. De kamer is gedateerd maar who cares, het balkon is fantastisch. We pakken even onze rust op dit balkon onder het genot van een Mythos voor we gaan douchen en ons klaar gaan maken voor de begeleidende wandeling inclusief diner.

We worden netjes opgewacht door een alleraardigst jonge meid met een onuitspreekbare voornaam. Ze neemt ons eerst mee naar de wissel van de wacht voor het parlementsgebouw. Elk uur wordt er gewisseld. Ze bewaken het graf van een onbekende soldaat. Na dit tafereel lopen we verder en vertelt ze van alles over de geschiedenis van Athene dat zullen we jullie in details besparen. Het was iets met koning Otto die niemand mocht maar wel de stad zijn gezicht heeft gegeven. We lopen om de Akropolis heen naar Anafiotika.

Anafiotika is gelegen ten noorden van de wijk  Plaka, dat is waar wij zitten en is de hoogste wijk vlak onder de Akropolis. Anafiotika is gebouwd in typische Cycladenstijl. Dit pittoreske dorpje lijkt op het eiland Anafi. Sommige piepkleine huisjes zijn in één nacht gebouwd. Als er een dak op zat mocht het niet meer gesloopt worden. Deze arbeiders werden door Koning Otto destijds naar Athene gehaald om het paleis voor hem te bouwen. Eigenlijk moesten ze terug naar Anafi maar nu ze huizen hadden ging dat niet meer. Het is nog steeds bewoond.

Her begint te schemeren en deze stad krijgt ineens een heel ander karakter. Overal klinkt life muziek en de tafels op de terassen vullen zich met mensen die een hapje gaan eten. Ook wij schuiven aan en genieten met onze (privé) gids van wat salade, brood en vlees. Na de maaltijd wandelen we door. We hebben letterlijk een ronde om de Akropolis gelopen. We nemen nog wat foto's van oudheden die nu verlicht zijn voor we afscheid nemen van onze gids. We hebben best veel gezien en geleerd over Athene.

We vinden de weg zelf terug naar het hotel. Met Frank zijn enkel gaat het iets beter. Hij had er in het begin van de wandeling behoorlijk last van. Nu rusten want morgen moeten we die berg op. 🤪