Dag 15, pido (Picos de Europa)

Een collega vroeg of wij in de personeel slaapkamer waren gelegd. Nou, dat gevoel hadden we wel. De bedden waren vreselijk. Overal voelde je de veren je lichaam in gaan. Zo krijg je personeel vroeg uit bed. 🤣

Het ontbijt bestaat uit 2 geroosterde stukken stokbrood, jam, jus d'orange en koffie of thee. Thats it...... Als we uitgecheckt zijn beginnen we 9:45 uur aan onze wandeling: De Ruta del Cares. Deze is ongeveer 11 kilometer lang en kun je starten in Poncebos of in Cain, daar zijn wij. Het heeft vanmorgen een beetje geregend maar nu is het droog en een graad of 17. We trekken daarom toch maar de wandelschoenen aan en gokken dat het droog blijft. 

Vanaf het moment dat deze trail begint kijk je je ogen uit. Je loopt letterlijk door de bergen op een richel van 1.30 meter. Het begin is laag maar langzaam loopt het omhoog en wordt de diepte naast je dieper. Frank laat zich niet kennen en loopt langs de wand voorzichtig door. Vooral waar het pad de bocht om gaat en je niet kan zien wat daar om de hoek is vindt hij lastig. Ook het lopen op keien en losse stenen is soms tricky. In de best lange lage tunnel moet je uitkijken voor diepe plassen water. Maar als je daar eenmaal doorheen bent weet je echt niet wat je ziet. Ik hoop dat de foto's en filmpjes een beetje goed beeld geven. Na een uur moet ik plassen en zoals het laat raden is er geen sanitaire voorziening.  Een minuut  of 3 achter ons loopt een echtpaar en voor ons???? Ik zoek een grote steen op en zet Frank op de uitkijk. Net op tijd klaar want voor ons komt een stelletje aanlopen. Het is een druk belopen pad maar ik ben het kwijt. 🫣

Als we zo'n 7 km gelopen hebben, dan zijn we ruim twee uur aan het lopen, draaien we om. Je kunt namelijk niet op een andere manier terug lopen; dan moet je een taxi nemen en die doet er bijna 2.5 uur over. De laatste kilometers richting Poncebos lopen naar beneden en volgens kenners is dat niet interessant als je ook weer terug moet lopen. Daarom keren wij ook al eerder om. De lucht boven de bergen trekt langzaam open en het wordt warmer. Heen met bewolking gelopen en terug in de zon en wat ziet dat er ineens anders uit. Onderweg komen we wat berggeiten tegen en één is er zo nieuwsgierig dat hij zelf aan mijn hand likt. Er ligt er één op een plek alsof hij King of the world is. Ik blijf foto's maken omdat ik er geen genoeg van kan krijgen. 14:15 uur zijn we weer terug in Cain en vertel ik Frank hoe trots ik op hem ben. Hij heeft het toch maar even mooi gedaan. 🙂 We drinken nog wat op een terras, scoren een stokbrood en ham voor vanavond bij de "buurtsuper" (het is zondag en alles is verder dicht) en gaan door naar onze volgende bestemming: Pido. 

Pido is een dorp in de gemeente Camaleño, gelegen aan de voet van de Picos de Europa. Het dorp telt 127 inwoners. Ook wel grappig om te vertellen. Lopend zou het 13 km zijn met de auto 90 km. We moeten dus om een berg heen wat zeker geen straf is. We doen er twee uur over maar ook hier zijn de uitzichten adembenemend. Eenmaal aangekomen in Pido melden we ons bij appartementos Nevandi. Hier blijven we drie nachtjes om de Picos nog meer te bewonderen. Na het uitpakken gaat de eerste was erin en schuiven wij het balkonnetje op. De voetjes hebben rust nodig. 😜 Wij ook hoor. Morgen hopen we met de kabelbaan omhoog te kunnen. Horen net van de eigenaar dat hij gisteren dicht was. We gaan het zien. Rest van de avond doen wij lekker niets meer......