Dag 16, Bulnes.

Wakker geworden van de dierentuin van de buren. Ganzen, kippen, eenden en geiten staan al voor 07:00 te schreeuwen om eten. Daarnaast is dit bed ook niet je van het. Het ligt te hard, er zit een kuil in en het heeft harde randen. Daar moet je ook niet te lang op liggen met de arm of voet. 😡 We hebben nog niet echt boodschappen kunnen doen dus  het ontbijt vandaag is oud brood wat we gelukkig kunnen roosteren met het laatste mespuntje boter en leverworst (die hadden we nog mee van thuis). De verhuurder heeft als welkom cake gebakken, die nemen we mee voor onderweg. 

Op het programma stond de kabelbaan Fuente Dé. Fuente Dé is de bekendste toeristische attractie van De Picos. Het is een afgesloten gondel die je in een paar minuten 800 meter hoger laat uitstappen, je zit dan op 1823 meter hoogte met een schitterend uitzicht over de bergen van de Picos de Europa. Bij aankomst krijgen we te horen dat er meganische problemen zijn en dat het nog wel 5 dagen kan duren voor hij gemaakt is. Frank slaagt een diepe zucht van verlichting want bij het omhoog kijken waar de kabelbaan heengaat kreeg hij het toch wel benauwd. 

Change of plan. We gaan naar Bulnes. Bulnes is een piepklein charmant dorpje midden in de Picos de Europa. Een dorpje zoals er nog maar weinig zijn. Bulnes kun je namelijk alleen te voet of met de kabelbaan bezoeken. Het dorpje telt nog steeds 30 inwoners. Tommy ingesteld en we zijn weer onderweg. Na een paar km komen we op een onverharde weg. Het voelt niet goed. De weg is heel smal en op een gegeven moment rijden we letterlijk langs de afgrond. Volgens Tommy moeten we zo nog 19 km. Dit vindt de Mazda niet fijn. Frank ziet een plekje om te keren en we rijden voorzichtig terug. We zoeken een nieuwe route en verdomd: Tommy vind er één.  Het gaat lekker... tot we in een dorpje komen waar een normale auto niet door de straatjes kan. Er valt een lelijk woord in de auto, weer fout. Als we even staan om te bedenken hoe nu komt er een aardige man naar ons toe en met mijn Spaans voor beginners komen we een heel eind. Hij vertelt ons hoe we het beste kunnen rijden. De rit er naartoe is wederom schitterend. Ik val vast in herhaling maar over dit wonder der natuur raak je niet uitgesproken en zeker niet uitgekeken. 

Jarenlang was Bulnes alleen te voet bereikbaar, maar sinds 2001 is er een kabelbaan geplaatst in het dorpje Poncebos. In totaal doet de kabelbaan er 8 minuten over waarin je 400 meter stijgt en 5 kilometer aflegt. Een retourtje kost € 22,-. Wij kopen een enkeltje voor €17,- zodat we straks de 4 km wandeling naar beneden kunnen maken. Het kabelbaantje stelt niet zo veel voor en is geheel ondergronds. Eénmaal boven is het nog een korte klim naar het dorpje Bulnes. Zo'n lief klein dorpje met een paar restaurants en je kunt hier mooie wandelingen maken. Na wat rondgelopen te hebben lunchen we hier een heerlijke salade en gaan aan de afdaling beginnen. Ik had op internet gelezen dat dit goed te doen is, zelfs met kinderen. Appeltje eitje dus. Nou, niets is minder waar. De eerste km was redelijk vlak en was alles nog goed te doen, ook qua diepte. We hoorden wat onweer en zagen boven een andere berg lelijke luchten. Dat zou dus wel eens een nat pak kunnen worden. We lopen door en inderdaad het gaat spetteren. 🌦 Nu moet je goed uitkijken waar je je voeten zet want de stenen worden glad. En dan komen we bij een bocht en kijken we de diepte in. Ik zie Frank zijn gezicht en ken deze blik die zegt dat hij niet blij is. Dat is nog zacht uitgedrukt hoor. Terug is nu ook geen optie meer. De route zou een uur lopen zijn en we zijn al 40 minuten onderweg. Daarbij kon een kind deze route ook lopen dus het wordt vast snel beter. Niet dus...... we hebben nog 50 minuten zo gelopen op een pad van nog geen meter breed met allemaal losse steentjes en keien die nog glad waren ook. Frank loopt zwijgend heel voorzichtig door zonder op of om te kijken alsof hij in zijn eigen bubbel zit. Voor ons loopt een ouder echtpaar die er lekker de pas in hebben omdat zij met stokken lopen en we worden ingehaald door een Nederlands stel. Hij loopt ook nog met een peuter op zijn rug. Deze mensen lopen vaker dit soort paden dat is duidelijk te zien en ook met stokken. We snappen nu waarom die dingen zo handig zijn. De regen is gestopt en de zon schijnt weer, beter. Dan zijn we beneden en lopen langs een prachtige beek met stromend water en gaat ineens het pad weer omhoog! Dat is een domper zeg we moeten nog een stuk. We hebben het er uiteindelijk zonder kleerscheuren vanaf gebracht alleen kon je Frank zijn shirt uitwringen. Hij heeft die berg vervloekt ook al kon deze er niets aan doen en plechtig beloofd dit NOOIT meer te doen. En wie zegt dat dit ook geschikt is voor kinderen is gek. Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik mij er ook niet heel prettig bij voelde. Die hoogte, daar heb ik niets mee maar wel als je hier valt en wat breekt. We zijn beide wel een paar keer uitgegleden, dan moet je daar toch aan denken. Het was inspannend ook zonder in... 😬

Om 15:30 uur rijden we weer terug richting Pido. Het begint weer te regenen. Grote druppels kletsen tegen het vooraam. We kijken elkaar aan en denken beide: " je zal dit hebben gehad tijdens die wandeling". 🙈 We stoppen in Podes voor wat boodschappen en gooien gelijk de tank weer vol. Hier kost een liter € 1.59. Dat is nog eens leuk tanken. Als we 17:30 uur ons appartement weer instappen hebben we het wel weer gehad. Gaan eerst wat drinken en daarna bakken we een Hamburger. We ebben geen energie meer om uitgebreid te koken.  Hopenlijk slaap ik vanacht beter.