Dag 16, 01-01-17 - Dunedin

Weer goed gebruik gemaakt van de dag.

Omdat we toch een redelijke lange rit van 350 km voor de boeg hebben zijn we er om 06.00 uur uitgegaan. Nog nooit in ons hele leven zijn we de ochtend na Oud en Nieuw zo vroeg ons bed uitgegaan, meestal liggen we er dan net in. Op ons gemakje alles weer in de koffer gepropt, beneden ontbeten en uitgecheckt. Om 08.30 uur laten we Queenstown voor wat het is en gaan richting Dunedin. Het weer ziet er goed uit en tegen de tijd dat we door Otago Central rijden is het kwik gestegen naar 29 graden. We stoppen in Palmerston voor koffie en een sanitaire stop. Het is hier goed vertoeven op een terrasje maar we moeten door. Als we nog geen 5 minuten verder zijn is het kwik ineens gedaald naar 17 graden, zo snel kan het hier gaan. Hoe dichter we bij Dunedin komen hoe meer wolken zich boven ons hoofd verzamelen. Voor we naar ons motel rijden gaan we eerst naar de Baldwin street. Voor we naar het hotel rijden stoppen we even in de Baldwin street. Deze 350 meter lange weg heeft op het steilste punt een stijgingspercentage van 35%. Voor elke 2,86 meter horizontaal afgelegd gaat de straat 1 meter omhoog. Deze straat staat in het Guinness Book of Records. En dat was me een klim, maar wij hebben het weer volbracht. Als wij straks thuis komen hebben we toch een paar strakke billen!!!! Na de nodige foto's en filmpjes gaan we richting Dunedin Palms Motel. De reden dat ik voor dit Motel ben gevallen is dat hij dicht bij het centrum ligt maar vooral omdat deze een Jaccuzi in de tuin heeft. Zo groot ding met allerij bubbels en jetstreams. Dit vindt Frank ook wel lekker.

Na snel een broodje hebben we ervoor gekozen om de middag door te brengen in Otago Peninsula. Op dit schiereiland bevinden zich twee kolonies van zeldzame vogels: de enorme albatros en de kleine pinguïns met de gele ogen. Een albatros hebben we wel gezien maar helaas komen de pinguïns pas tegen zonsondergang aan land. Wel twee baby zeehonden gezien. De natuurschoonheid hier is echter overweldigend. Zandwegen worden afgewisseld door ruige stranden. We slaan per ongeluk een verkeerd zandweggetje in en dan kom je zonder het van te voren te weten bij een plek waar je een prachtig uitzicht hebt. We moesten er wel even 500 meter voor omhoog klimmen maar dan heb je ook wat. Strakke billen!!! HIHI. Zonder dollen: echt geweldig. Die zandwegen zijn best spectalulair om te rijden. Geen vangrail maar wel tegenliggers. Gelukkkig is Frank een hele rustige rijder dus dat ging allemaal prima. Langzaam begint de inwenige mens zich te melden en gaan we op zoek naar een supermarkt. Het is en zondag en 1 januari en alles wat we tot nu tegen gekomen zijn is dicht maar gelukkig voor ons hebben we in het centrum een 24 uur supermarkt gevonden. We zijn moe van deze lange dag, kijken elkaar aan en we zijn eruit. Kip met een loempia wordt het avondeten, dat verkopen ze hier namelijk. Als je trek hebt smaakt alles en het was eigenlijk best heel lekker. Koud biertje erbij en je voelt je weer student. Tijd om in bad te gaan. Frank haalt de deksel eraf en de warme damp komt je tegemoet. We nemen een koud wit wijntje mee en laten dat heerlijke warme water ons lichaam verwarmen. De jetstreams doen de rest en onze avond kan niet meer stuk. Dit is een rustmoment waar we allebei even aan toe waren. Morgen weer een dag vol nieuwe avonturen.