Dag 19, adios España, bonjour France

Wat een fantastische nacht. Uitgerust wakker geworden om 06:00 uur en om 07:00 uur zaten we aan het ontbijt. We moeten vandaag best wat uren sturen.

We zijn ondertussen een geoliede machine wat inpakken betreft en wat zijn we blij met ons kleine opvouwbare steekwagentje. De garage is toch een paar honderd meter lopen en met die koelbox eigenlijk niet te doen zonder steekwagentje. Het begint langzaam op te klaren en hier en daar zien we zelfs al wat blauwe lucht. 🌞 

Ons eerste doel is de Vizkaya brug, een half uur rijden vanaf centrum Bilbao.
De Vizcaya Bridge is de oudste transportbrug ter wereld. Ontworpen door de Baskische architect Alberto Palacio. De bouw van de brug was voltooid in 1893. Alberto Palacio was een leerling van Gustave Eiffel, die de Eiffeltoren ontwierp, en de invloed is duidelijk zichtbaar. Het doel was een brug te bouwen om mensen over de rivier te vervoeren zonder de vaarweg van schepen te belemmeren. Het is eerlijk om te zeggen dat ze het perfect hebben gedaan, want de brug is nog steeds in gebruik. Rondleidingen over de brug en het voetpad op de top zijn beschikbaar voor een ieder die zich daartoe geroepen voelt. Wij in ieder geval niet. We gaan in de rij staan om met auto naar de overkant gebracht te worden. Er gaan 6 auto's, voetgangers en wat fietsers op. De overtocht kost ons €2,70. De ervaring is het niet maar als je op de kade naar dit ding kijkt is het wel een vernuftig bouwwerk. Als we de rivier overgestoken zijn zetten we koers naar Gaztelugatxe.

Het is een schattig eilandje aan de kust van Biskaje dat behoort tot de gemeente Bermeo, Baskenland. Het is verbonden met het vasteland door een door de mens gemaakte brug en 241 trappen. Dit is waarschijnlijk de trap met een van de beste uitzichten op de Cantabrische Zee ooit. Bovenop het eiland staat een kluizenaarsklooster, dat Gaztelugatxeko Doniene in het Baskisch heet (San Juan de Gaztelugatxe in het Spaans). Het is gewijd aan Johannes de Doper en dateert uit de 9e of 10e eeuw.

We rijden er in een uurtje heen. Het bezoeken zelf kost niets maar je moet wel online reserveren. Dat hadden we keurig gedaan maar omdat alles lekker vlot ging waren we anderhalf uur eerder daar dan we hadden besproken. Frank, de charmeur, zette zijn grootste glimlach op en bij wijze van uitzondering mochten we door. Wat doet een mens zichzelf toch aan...... noemen ze dit vakantie???? Eerst loop je meer dan 1 km naar beneden met hier en daar een stijgingspersentage van 35% om vervolgens weer 241 treden omhoog te lopen. Mijn rechter dijbeenspier is hier echt niet blij mee. Had hij maar geen spier moeten worden! 😜 Met de tong op de knieën komen we boven en genieten we van het uitzicht. Voordeel van vroeg komen, het is nog niet zo druk. 

Dan de weg terug. Er zitten op de trap 2 stukken bij waar Frank niet heel vrolijk van wordt. Lage muurtjes en weer die diepte. Hij gaat treden tellen en dat scheelt. Zo, weer veilig beneden maar dan moeten we die berg nog op. 35% omhoog is echt killing. Het zweet kruipt daar waar het niet gaan kan. Er komen nu bussen vol mensen naar beneden en daar zitten best veel oudjes bij. Wij vragen ons af hoe die straks weer omhoog komen? Ik ben geen klimmer en hijg als een paard als we bij de auto komen. We hebben het toch weer gefixt. 

We geven Tommy een nieuwe bestemming: Moliets-et-Maa, Frankrijk. Een route van ruim 280 km. We beginnen met de BI 3438 en wat een prachtige weg is dit. De Mazda rijdt nu door de bergen met uitzicht op de kust en knusse dorpjes richting San Sebastian. Deze gaat over op de N-634  die nog steeds mooi is maar vlakker dan de voorgaande weg en iets drukker. 

Normaal zouden we jullie al die wegnummers besparen maar mocht je ooit met de auto de Noord kant van Spanje aandoen is dit echt een aanrader.

Als we in de buurt komen van San Sebastian gaan we de snelweg op. Tommy zegt vanaf nu nog 2.5 uur te gaan. Vlak voor de grens gooien we nog snel de tank even vol voor € 1.56. Om 14:30 uur rijden we Frankrijk in en hebben dan nog een kleine 2 uur te gaan tot onze volgende bestemming: resort Ohana Beach in Morriet et Maa. Hier blijven we 2 nachtjes; niet omdat hier wat te doen is maar om bij te komen en hopelijk morgen te genieten van zon en zee.

Om klokslag 17:00 uur komen we aan. Het was druk op de weg in Frankrijk en we hebben nog even wat boodschappen gedaan. Het is werkelijk een schattige accommodatie met maar 5 kamers geheel in de stijl van de beach. Het stand zelf is ong. 1.3 km lopen hiervandaan (15 min) dat zien we morgen wel. De eigenaar komt ons tegemoet en vertelt het één en ander over deze lokatie en de omgeving en brengt ons naar kamer nr 2. We zitten begane grond en slepen nog één keer alles naar binnen omdat we morgen het plaatgrilletje willen gebruiken en hier verder niets is dan een bed en badkamer. We hebben wel in de gezamenlijke koelkast een grote plank die we kunnen gebruiken en waar we tot 22:00 uur bij kunnen daarna gaat de tuinkamer waar die koelkast staat dicht. We zetten er wat fris en wijn in. Het eten voor morgen staat in onze eigen "koelkast". We doen verder niets meer. Chillen op ons terrasje en eten vandaag simpel. Brood met wat stinkkaas en salade. Dit plekje voelt zo relaxt....... morgen zien we wel verder.