Dag 2, samos verkennen

Heerlijk geslapen. Bed lag lekker en de stille airco zorgde voor een constante temperatuur van 21 graden. Daardoor om half 8 voorzichtig één oog opengedaan. De wifi hier is niet zo best waardoor een journaaltje op bed een hele uitdaging was. Op pauze zetten zodat de laptop wat data binnen kon halen en ondertussen koffie zetten. Lijkt het jaar kruik wel. 🤭

Om negen uur het bed voor het terras verruild waar Alex en Anastasia een heerlijk ontbijt op tafel zetten. Honger hebben wij voorlopig niet. Na de rest van het ochtendritueel zijn we in de auto gestapt. We gaan naar de Potami waterval. De weg ernaar toe rijden we eerst een stukje door de bergen richting Samos stad  (Vathy voor de Grieken) en daarna een flink stuk letterlijk naast de zee. Het is een uurtje sturen als we in Karlovasi aankomen. Dit dorp ligt op een steenworp afstand van de watervallen en ziet er vervallen uit. Een groot deel van de oudere gebouwen is verwoest door een aardbeving in oktober 2020. We parkeren de auto niet ver van het begin van de wandeling en gaan te voet verder.

De Potami watervallen zijn een bekende highlight in het noorden van Samos, vlakbij Potami Beach. Potami betekent letterlijk ‘rivier’. Onderweg lopen we door het bos langs  droogliggende rivier en beekjes, hoge rotswanden en over houten bruggetjes. Dat belooft niet veel  goeds. Als we dichterbij komen zien we wel wat stromend water. Wie weet komt het toch nog goed? En dan horen we ineens aardig wat mensen praten. We hebben nu ruim 15 minuten gelopen. Om echt de waterval te zien moet je een stukje zwemmen door het ijskoude bergwater. We laten ons niet kennen en trekken de stoute waterschoenen aan, die heb je hier echt wel nodig. Wat een super leuke ervaring is dit. Natuurlijk is het koud maar wat je er voor terug krijgt is fantastisch. Het watervalletje zelf stelt niet zo veel voor maar wel dat zwemmen tussen de rotsen door. Na de nodige foto's, we hebben een waterhoesje mee, ben ik nog naar boven gelopen via een smalle houten trap waarvan je eigenlijk niet eens weet of het wel veilig is. Een hele klim omhoog naar de taverna Archontissa. Het is een super steile trap waar overal spijkers en splinters uit de treden en leuningen steken. Ik pas er net tussen dus een tegenliggers is best lastig. Goed opletten dus waar je loopt. Ondanks de avontuurlijke klim zeker de moeite waard om hier van het uitzicht te genieten en even wat te drinken. Je begrijpt dat manlief beneden is gebleven dus koffie hier zat er niet in. 😲 Als ik weer veilig die trap afgedaald ben zonder een splinter mee te nemen lopen we terug naar de auto.
Ook als je niet zo’n waterrat bent is deze mini-hike naar de Potami watervallen zeker eentje voor op je bucketlist op Samos.  

Het is ondertussen alweer bijna één uur en ook al hadden we het niet voor mogelijk gehouden begint toch ook de buik weer van zich te laten horen. We rijden via een prachtige kronkelweg over een berg heen naar Pappa Beach. 

Pappa Beach is een mooi kiezelstrand op 20 km van Kokkari en 9 km van Pythagorio. De laatste km is onverhard maar als je voorzichtig rijdt is het goed te doen. Het mooie uitzicht, de kleuren van de zee die door de witte kiezels en pebble stones ontstaat maken het tafereel compleet. Pappa beachbar wordt gerund door de vriendelijke Maria Pappas die hier de eigenaresse is samen met het net zo vriendelijke personeel. 
Er zijn diverse terrassen op verschillende niveaus met genummerde parasols. Wij nemen een tafeltje op het grote terras van het restaurant.  Het lokale biertje en bordje gyros laten we ons ook goed smaken. Al met al een plekje dat je zeker niet moet missen als je op Samos bent. 🌞

Voor we terug rijden wilden we nog een klooster bezoeken maar helaas is deze gesloten en gaat pas 17:00 uur weer open. Omdat het pas 15:00 uur is besluiten we toch terug te gaan om de rest van de middag lekker lui bij het zwembad te hangen. Het is 33 graden maar de zon laat het wel een beetje afweten, er hangt namelijk laaghangende bewolking. We genieten evengoed hoor. Wijntje erbij en beginnen aan mijn blog maakt mij altijd weer blij. Na een uur "hangen" ben ik er alweer klaar mee. We gaan lopen naar het strand zo'n 400 meter van ons hotel vandaan. Niet al te steil naar beneden dus goed te doen. Waterschoenen aan en voorzichtig over de platte pebble stones. Hier en daar zijn ze best glad. De zee is vrij vlak en minder koud dan we dachten en dan ineens wordt ik gebeten. 😳 Het schijnt dat deze "bijtvissen" vlak onder de kust zitten. Bijtvissen zijn kleine, min of meer doorzichtige vissen die de nare eigenschap hebben je te “bijten” (een soort van prikjes, alhoewel ze dat soms tot bloedens toe doen). Dat had ik niet hoor maar de lol was er wel af. Ik ben al geen vis liefhebber dus voor mij nu even geen zee meer; misschien later in de week. We lopen weer terug en gaan van het uitzicht op ons eigen terrasje genieten. We eten ook hier. Ze verkopen hier kleine snacks en omdat we vanmiddag laat geluncht hebben is dit prima.

Morgen eerst toeren en later treffen we vrienden die hier ook op het eiland zijn.