Dag 3, dagje onbedoeld off road.....

Het bed ligt hier zo lekker dat we 9 uur geslapen hebben. Kan mij niet herinneren wanneer dat voor het laatst was. Na het wederom lekkere ontbijt bereid door Alex en Anastasia rijden we naar Livadaki Beach.  Na een rit van ongeveer 45 minuten komen we aan bij een onverharde en verlaten weg. Er staat een bordje dus dit moet goed zijn! De laatste drie kilometer van de weg naar Livadaki Beach is onverhard, maar redelijk goed begaanbaar. Het zeewater is hier kraakhelder en de rotsachtige kustlijn schijnt interessant te zijn om te snorkelen of te gaan duiken. Wij doen dat vandaag niet. Vanaf het zandstrand van Livadaki kijk je uit op de eilandjes Diapori en Agios Nikolaos. Wij kijken hier even rond en doen in de schaduw een koffietje. Je moet wel een auto hebben om hier te kunnen komen, langzaam loopt het strandje vol mensen. In het water staan 3 schommels waar iedereen wel een foto van wil. Het ziet er gezellig uit maar voor ons toch te veel haringen in een tonnetje. 

Na de koffie zetten we koers naar het 18e eeuwse klooster Zoodochou Pigi. Het ligt op een van de hogere punten van Samos; dit klooster wordt beschouwd als één van de mooiste van het eiland. Google maps geeft ons twee opties. We kiezen ervoor om niet via Samos stad te gaan maar die andere route. Nou, dat hebben we geweten. Het eerste stuk gaat nog maar al snel wordt de weg onverhard met steeds groter wordende los liggende stenen. Langzaam rijdt Frank onze Corsa naar boven. De uitzichten zijn spectaculair maar of de schokbrekers er ook zo over denken? Vooral het laatste gedeelte is killing. We horen, ondanks stapvoets rijden de stenen tegen de onderkant slaan. En dan zien we asfalt. Nog nooit zo blij geweest met asfalt. 😜 Nog 2 km naar boven gereden om bij het klooster uit te komen. Er wacht ons inderdaad een prachtig uitzicht. Ik trek uit respect mijn kaftan aan om daarna dit mooie klooster te bezichtigen. Er lopen wat nonnen rond die heel beleefd vragen waar je vandaan komt. Je mag ze niet op de foto zetten. Binnen in het kleine maar prachtig versierde kapelletje steken we een kaarsje aan. Het heeft altijd wel iets magisch als je daar zo rond loopt.

Na dit hachelijke avontuur en dan bedoel ik natuurlijk de off road weg rijden we via de afvalt weg terug naar Pythagorio. We hebben met Ted en Marina, vrienden van ons, afgesproken om 13:00 uur bij het beeld van Pythagoras. Je weet wel, die Griekse wiskundige die iets had met een rechthoekige driehoek  en a²+b²=c². Hij heeft een prominent plekje in de haven gekregen. Met z'n vieren lopen we al kwebbelend naar het blauwe straatje. Wanneer je het ”blauwe straatje” wilt bekijken is het even zoeken, want het ligt een beetje verstopt in de stad. Het is leuk om hier even te wandelen en foto’s te maken. De bewoners hebben hier erg hun best gedaan om de straat blauw te decoreren.
Het straatje is eigenlijk maar een steegje van zo’n 50 meter lang. Je hebt het snel gezien, maar als je toch in de stad bent moet je er wel even doorheen lopen. We nemen de nodige foto's en schuiven een terras op om gezellig door te gaan met kwebbelen. Het is heet, de zon schijnt uitbundig dus een koud lokaal biertje van de tap gaat er gretig in. We nuttigen samen we late lunch en nemen met een plakkerige knuffel afscheid van elkaar. Het was gezellig. Ondertussen is het einde middag en moeten we "rusten" op ons balkon. 🤪 We hadden deze ochtend al een Griekse salade gemaakt met "geleende" olijfolie en azijn die ik gisteren meegenomen had bij restaurant Papa Beach. Twee mooie cupjes die nu zeer goed van pas kwamen. 🫢 Na die late lunch is dit meer dan genoeg. De rest van de avond doen we lekker niets meer. Morgen moeten we vroeg op want dan gaan we een boottochtje doen. Het opstappunt is een uur rijden vanaf hier.