Dag 29 tm/31 14 t/m 17 jan 17 - Uluru

3 days Uluru en kings canyon

Dag 1: Voor de zekerheid toch maar de wekker gezet op 04.00 uur. Niet nodig, 1 voor 4 wakker en met een uur ready for take off. Als we beneden komen regent het pijpenstelen. Sta ik daar op mijn slippers. Uitgecheckt, schoenen gewisseld en lopen maar met de plu boven ons hoofd. Godzijdank is er voor het Alice Motor Inn een bushokje waar wij om half 6 op het bankje plaatsnemen. Al wat er voobij komt: geen busje. De regen slaat ondertussen onder het afdakje door. 10 over 6 beginnen we ons toch een beetje zorgen te maken. ''Ze zullen ons toch niet vergeten''. Gelukkig 10 minuten later stopt er een busje. Ze was ons aan het zoeken. Bleek dat ze gewoon bij het Chifley hotel is geweest om ons op te pikken. De groep bestaat uit 10 personen, een Engels echtpaar, twee Zwitserse jonge mannen en 4 Hollandse meiden. Het klikt eigenlijk gelijk. Het is een lange rit met meerdere stops. De eerste is bij camel farm Stuarts Well. Hier kun je tegen betaling van 5 euro pp een rondje rijden op een kameel. Wij gaan dat natuurlijk ook doen. Hilarisch, 1 rondje in een bak waarbij de begeleidster halverwege de galop inzet. Je wordt alle kanten op geschud en wij komen niet meer bij van het lachen. En dan afstappen. Naar achteren hangen, je goed vasthouden en dan zakt de kameel door z'n voorpoten. Dat is best een beetje eng. We drinken hier nog een bakkie koffie voordat we weer verder gaan. Onze chauffeuse/tourbegeleidster is Kelly. Een heelijke stevige Australische meid die er ook zin in heeft. We stoppen regelmatig om een plasje te kunnen doen en wat te kopen. IJSJE!!!! De volgende stop is bij Erlunda, hier sta je letterlijk en figuurlijk in het midden van Australie. Ondertussen is de regen gestopt, breekt de zon door en loopt de temperatuur op naar 32 graden. Het landschap is enigzins saai. Het is voor de tijd van het jaar erg groen en dat komt omdat ze hier de afgelopen weken zoveel regen hebben gehad. Tweede Kerstdag zijn er zelfs hele gebieden afgesloten geweest vanwege overstromingen. 

Na 450 km komen we eindeljk aan in Uluru. We kunnen de rots met dezelfde naam al zien en rijden eerst naar een lookout om de rots voor de eeste keer te fotograferen. Je begrijpt, ik heb er wel honderd van gemaakt van elke hoek wel een paar. Ook maken we hier kennis met de miljoenen vliegen die dit deel van het land heeft. Vervolgens rijdt Kelly ons naar het kamp om te lunchen maar we krijgen nog niet onze slaapplaatsen te zien, dat bewaart ze voor later. Kippenpootjes van de BBQ met een salade, helemaal top. Na de lunch gaan we naar het cultureel centrum van de Aboriginals. Best interessant om te zien hoe die mensen hebben geleefd en sommige nog steeds doen. We krijgen overal ruim de tijd voor. Na anderhalf uur zitten we weer in de bus richting Kata Tjuta.

 
Er komt langzaam dikkere bewolking aan wat niet gunstig is voor de zonsondergang die we later gaan bekijken. Duimen maar. Kata Tjuta is ook een grote rots waar we onze eerste wandeling gaan maken. Als we uit de bus stappen worden we wederom ''aangevallen'' door de vliegen. Deze kleine pestkoppen maken er een sport van om op je ogen te landen en in en om je oren te vliegen. Vreselijk irritant. Het is, op de vliegen na, een prachtige wandeling en Kelly vertelt ons dat deze rotsen voornamelijk uit steen bestaan in tegenstelling tot Uluru die uit zand bestaat. We kunnen hier niet eeuwig blijven en moeten op tijd zijn voor de zonsondergang bij Uluru dus hop de bus in en rijden maar. Bij het punt waar je de mooiste foto's kan maken van Uluru is het al een drukte van belang, het is tenslotte een van de hoogtepunten van deze trip. We helpen Kelly een tafel en twee kratten tillen en lopen naar een goed stukje om straks de mooiste foto's te kunnen maken. De champagne wordt open getrokken en er komt toast en kaas op tafel. And what a lucky bastards we are, precies waar de zon onder gaat is een strookje blauwe lucht. In een woord schitterend hoe Uluru oranje kleurt. Na dit festijn pakken we weer alles in en gaan naar ons kamp voor de nacht. Het zijn kleine tentjes waar twee losse bedden in staan met een lampje en een fan. That's it. We zetten onze tas erin en gaan naar de keuken. Hier staat het diner voor ons klaar. Het is ondertussen 20.15 uur en iedereen heeft mega veel honger. We krijgen vlees van de BBQ waaronder kangeroe met couscous en koolsalade. Ook dit heeft Tammy, de kok lekker klaargemaakt. Het sterft hier van het ongedierte dus ik moet echt even mijn verstand op nul zetten. Na het eten gedoucht in zo'n hokje wat veel te klein is maar ach, we zijn lekker schoon. Drinken nog een wijntje terwijl een paar andere fanatiek een potje kaarten en om 22.00 uur wordt iedereen vriendelijk verzocht zich klaar te maken om naar bed te gaan. Morgen om 04.00 uur op.....

Dag 2: 04.00 uur. Langzaam wordt iedereen wakker en moeten we in een rap tempo aankleden, ontbijten en tanden poetsen. Precies om 05.10 uur zitten we weer in de bus. Ondanks dat het warm was vannacht hebben we redelijk geslapen. De bedden bestaan uit spiralen die lekker in je rug prikken dus wat hebben we gedaan: we zijn op ons dekbed gaan liggen onder een dun lakentje. Hier en in Nieuw Zeeland hebben ze de gewoonte onder je dekbed, die in een hoes zit, nog een laken te leggen. Komt dat even mooi uit. Omdat de fan ietwat geluid produceert hoor ik geen geluiden van buiten. I love it. We rijden naar de voet van Uluru waar we de Base Walk gaan doen. Dit is een wandeling om Uluru heen van 10.6 km. Langzaam komt de zon op en ook nu zien we weer hoe mooi deze rots van 536 meter hoog oranje kleurt. Ik schiet erop los met mijn camera. Het is een leuke wandeling, op die K.. vliegen na. De groep is aardig aan elkaar gewaagd en we hebben veel lol. Na ong 9.5 km komen we bij de bus aan en worden we opgewacht door Leroy, een Aboriginal die het laatste stuk met ons meeloopt om het een en ander te vertellen. Na een appeltje, een stukje cake en water (veel water) rijden we verder. Omdat we er maar geen genoeg van krijgen rijdt Kelly ons naar nog een Lookout om Uluru van een andere kant te bekijken. Oke, dit was Uluru. Ik kan bijna een wand behangen met foto's van deze rots

.
De lunch, hamburgers van kamelenvlees, doen we nog in de keuken van ons kamp voordat we naar onze volgende bestemming rijden, Kings Creek. Het is een rit van 4 uur en ook nu met meerdere stops. Yes, IJsjes!!! Het kwik is ondertussen opgelopen naar 38 graden als we langs de weg stoppen om een zoutvlakte te bekijken. Je moet wel even een heuvel op lopen die vol in de zon ligt en waarvan het zand bloedheet is, maar dan heb je ook wat. De meeste rennen snel weer naar beneden de schaduw in waaronder Frank. Ik ben nog even blijven staan om te genieten van het uitzicht en de warmte. In onze bus is de arco niet goed regelbaar waardoor we het gewoon ijskoud hebben. Nog 1 stop voor we naar de Campground rijden om een........ kameel te voeren en een IJSJE te kopen. Normaal eten we nooit zoveel ijs. De kameel die hier staat is aangevallen door een Dingo toen ze een paar weken oud was. Ze nam onze broodjes gretig tot zich, pas op je vingers!

Voor we naar onze tenten gaan worden we eerst gedropt bij het zwembad van de Campgroud. Hier zien we onze eerste Dingo. Ze zijn wild maar omdat ze toch door toeristen gevoerd worden zijn ze iets milder. Je moet wel blijven opletten. Deze was nog vrij jong en vol met schurft. We hebben hier 1 uur en 15 minuten vrije tijd voor gekregen. Frank en ik hebben geen zin om in dit veel te warme badje (denk aan kinderbadje) en gaan lekker een uurtje hangen op het terras van de pub. We hebben een briefje van Kelly gegekregen dat ons toestemming geeft om alcohol te drinken. Nee, niet dat we geen 18 lijken maar dat we gasten van de Campground zijn. Het is heerlijk rustig op het terras omdat de rest wel is gaan zwemmen. De Dingo komt toch even kijken of we niets te eten hebben en vertrekt ook gelijk weer als bijkt dat dat niet het geval is. 
Onze tent is gelijk aan de vorige alleen het sanitiar is dichterbij, kleiner en alleen voor ons. We gaan eerst douchen voordat we gaan eten. Kip-kerry met rijst gemaakt door een nieuwe kok genaamd Peggy. We hebben heerlijk met z'n allen zitten natafelen en voor je het weet is het weer bedtijd. 4 mensen in de groep besluiten buiten te gaan slapen in een Swag. Een slaapzak waarvan de onderkant dikker is zodat dit als matras kan fungeren en er zit een soort capuchon op. Nou, voor ons in geen honderd jaar. We hebben weer dezelfde truck uitgehaald met ons bed, fan in het midden en de luiken vallen snel dicht. Morgen weer om 04.00 uur op.......

Dag 3, Oh, weer die wekker om 04.00 uur en dat op vakantie. Wat doet een mens zichzelf toch aan.  Het zelfde ritueel als gisteren om vandaag  de King Canyon te wandelen. Voordat Peggy scrambled eggs kan maken moet ze eerst wachten tot de slang het gasfornuis heeft verlaten. Ze is bang voor slangen dus zelf weghalen is geen optie. Het is een wandeling van 4 uur en omdat het vandaag 40 graden wordt, en dat wordt het al snel, moeten we vroeg klaar zijn. Na een kwartier rijden komen we aan samen met nog een aantal bussen. Eerst moeten we 100 meter klimmen en met ons klimmen ook de vliegen weer mee. Om je heen hoor je mensen vloeken . Zo, en dat op de vroege morgen. Als we hijgend boven aankomen hebben we al een prachtig uitzicht. We lopen door en ondertussen vertelt Kelly wat over de natuur hier. Zo staan hier bomen die een witte bast of eigenlijk gezegd een wit velletje hebben genaamd Ghost Gum. Het is een eucalyptus soort die oplicht in het donker. Ook vertelt ze dat hier bostomaten groeien en om er nou achter te komen of deze giftig zijn lieten de Aboriginals het jongste meisje proeven. Ging ze dood, ja dan waren ze dus giftig. Frank heeft het zwaar. We moeten langs diepe afgronden, op hoge trappen die aan de wand hangen en over bruggen. Maar het uitzicht is abembenemend. We houden even rust in The Garden of Eden. Hier stroomt op dit moment een beekje omdat het zo geregend heeft. We mogen van geluk spreken dat we deze wandeling uberhaupt maken. Had het gisteren toevallig geregend dan had het hele feest niet doorgegaan. Weer die trappen op en dan komen we aan bij de eigenlijke canyon. Wat in de zomer eigenlijk nooit gebeurt is dat ook daar een waterval is. Wat kan de natuur toch overweldigend zijn. Na talloze foto's een filmpjes dalen we af naar de bus. We gaan nog 1 keer terug naar de Campgroud om vroeg de lunch te nuttigen voordat we terug rijden naar Alice Springs. Peggy heeft een wrap voor ons klaarstaan die we zelf mogen vullen. Geweldig wat die meiden hier voor elkaar boksen. Na de lunch gaan we definitief weg. Het is 6 uur terug rijden naar Alice Springs en die tijd benut ik om dit verslag te schrijven. Het was een geweldige ervaring die wij iedereen aanraden. We stoppen uiteraard nog nog een aantal keer om de benen te strekken, te plassen en om IJSJES te kopen. Nou nog 1 dan. We nemen afscheid van elkaar maar niet voordat we facebook hebben uitgewisseld zodat we foto's kunnen uitwisselen. 

Onze foto's volgen later, die moeten we even uitzoeken......