Dag 4 (Sint Maarten 2021)

Vandaag gelukkig een half uurtje later wakker geworden. De warmte hier gaat zijn tol wel eisen of zou het toch de rum zijn. 😂😂 Weer met het geluid van de zee (en aanblik) en de opkomende zon koffie gedronken. Dit blijft toch iets magisch hebben. Na het ontbijt gaan we naar Marigot, de hoofdstad van het Franse gedeelte. Het is nog geen 08:30 uur als we de deur uitgaan. Vanaf ons verblijf is het 15 minuten rijden. Het is op dit eiland constant een drukte van jewelste qua verkeer maar ze zijn heel relaxt en laten iedereen voorgaan, no rush. Vlak bij de markt vinden we een plekje en lopen richting de markt. De zon schijnt al lekker en het is warm. Waar wij vooral last van hebben is de hoge luchtvochtigheid hier. Binnen no time loopt het zweet over je rug, begint je voorhoofd te glimmen en kun je je T-shirt uitwringen.

De markt stelt ons een beetje teleur. Het zijn wat kraampjes rond een pleintje en wat langs de kade met voornamelijk kleding, veel kleding. We wandelen verder langs de kade en kijken onze ogen uit naar de verschillende bouwstijlen, half afgemaakte huizen en huisjes die onbewoonbaar zijn.

Dan beginnen we aan de klim naar boven waar de resten van Fort Louis zich bevinden. Hijg ,hijg, puf, puf…….Waarom zijn toeristen toch altijd zo gek om dit te doen in die hitte. Eenmaal boven wacht ons een fantastisch uitzicht. Ohhhh, daar doen we het voor. Het is letterlijk een ruïne. Er staan nog een paar stukjes muur en een losliggend kanon. Na wat rondgelopen te hebben dalen we de trappen weer af naar beneden. Je loopt hier letterlijk door een muur van vlindertjes heen. Vooral de witte zijn goed vertegenwoordigd. 🦋 We laten het centrum voor wat het is en lopen terug naar de auto.

We willen heel graag even langs de Wall of Art rijden. The Wall of Art is een openluchtmuseum dat is opgericht door Franse kunstenaars na de orkaan Irma om de veerkracht van de mensen van Saint-Martin te laten zien bij de wederopbouw van hun prachtige eiland. Het is een kleurrijke muur vol liefde, passie en inspiratie van meer dan 15 kunstenaars. Het is een kilometer lang en is te vinden bij het Hommage Hotel. Als je daar loopt en je maakt er foto’s van dan bekruipt je het gevoel van saamhorigheid. Het hotel achter deze muur heeft ook prachtige muurschilderijen.

De rest van de middag brengen we door bij ons huisje. Lekker even afkoelen in de zee. Frank heeft er een beetje gesnorkeld. Er zijn hier wel wat visjes maar niet van die hele kleurrijke. Dan zul je toch verder de zee in moeten en dan vooral bij wrakken. De rest van deze luie middag zal ik jullie besparen. 🌞

Na het douchen de bikini omgeruild voor een jurkje want wij gaan vandaag uit eten. Het is ondertussen weer wat gaan regenen. Dat heb je je hier in november, helaas brengt het geen verkoeling. Gewapend met de plu lopen we naar Palapa Grill wat zo’n 15 minuten lopen is. We worden vriendelijk begroet door een Nederlandse dame die ons uitlegt dat dit restaurant bijna volledig was weggeslagen door orkaan Irma in 2017. Het is nog steeds niet helemaal herbouwd omdat er simpelweg niet genoeg geld is. Ze hebben het heel leuk opgelost met een grote beige tent en heel veel planten. Het ziet er gezellig uit. Frank neemt zalm en ik carpaccio vooraf. Niets mis mee maar dan komt de New Zealand Steak. Nog nooit zo’n heerlijke steak gegeten. Mooi stukje vlees zo van de grill die van binnen perfect medium rear is en je mes…..die glijdt er zo doorheen. In je mond is het een ware smaak explosie en zelfs je kiezen hoeven niet hard te werken, zo zacht. Als ik het zo opschijf loopt het water mij weer in de mond. 😋 Als we terug lopen is het droog en buiken we op het terras nog even uit. Weer een lekkere dag gehad. Morgen gaan we sportief doen. We gaan een Rhino Tour doen op het water.