Lissabon, hoofdstad van Portugal

Wat een heerlijke bedden, allebei geslapen als een os. Na een kopje Nespresso en een verfrissende douche onder die regendouche zijn we gaan ontbijten. En wat voor ontbijt: naast allerlei soorten broodjes en vleeswaren lag er ook zalm, brie, gebakken eitjes , vers fruit en cereals. Te veel om op te noemen maar wel heerlijk om zo je dag te beginnen.

Vandaag beginnen we met de eerste wandeling door Bairro Alto. Het startpunt is Elevador da Glória. Elevador da Glória is een knalgele tram (zie foto) die je vervoert over de steile klim van het Praça dos Restauradores in Baixa naar Bairro Alto. De steile rit met dit trammetje is voor veel lokale bewoners een belangrijke vorm van transport. Deze tram, die in 1880 in gebruik werd genomen, is de drukste in Lissabon en hij rijdt over een afstand van 265 meter de steile helling met een stijgingspercentage van 20% naar boven en naar beneden. Eenmaal boven volgen wij de instructies van ons printje op en komen bij een park met een prachtig uitzicht over de stad. Na al die regen van vannacht breekt nu het zonnetje door. Het is niet echt warm maar van elk straaltje genieten wij en eerlijk is eerlijk: de wereld ziet er toch een stukje vriendelijker uit en de mensen zijn ook aardiger. Het valt ons op hoe deze stad behalve oud ook een verpauperde indruk op ons maakt. Veel hout aan de huizen is zo goed als rot, verf en palmuur valt lettelijk van de huizen af en alles hangt schots en scheef. Toch heeft het wel wat, het past er gewoon bij. Als je overdag door Bairro Alto loopt ziet het er stil en verlaten uit maar dat schijnt er 's avonds heel anders te zijn. Dat gaan we dit weekend ook nog beleven. Om weer naar de lager gelegen wijk Baixa te komen nemen we de Elevador de Santa Justa. Dit is een 45 meter hoge lift. De lift verbindt de Santa Justa-straat, in het centrum van Lissabon, met het hoger gelegen Carmoplein. Voor we naar beneden gaan ga ik nog even de wenteltrap naar een nog hoger gelegen platform om nogmaals te genieten van een mooi uitzicht over de stad en de ruines van Convento do Carmo. Met de Lisboa card mogen we gratis mee naar beneden en staan we bijna voor de deur van ons hotel. 

Het is ondertussen 12.00 uur en de zon is nu goed aanwezig. Tijd voor deel 2 van deze dag. We nemen de Metro naar Cais del Sodré. Vanaf hier vertrekt de Ferry naar de wijk Almada. Het is een tochtje van 15 minuten over de Taag. Met bus 101 rijden we dan nog 20 minuten tot het eindpunt, Cristo Rei. Dit 110 meter hoge beeld van Christus, wat lijkt op het beeld in Rio de Janeiro, kijkt over de Taag naar het Centum van Lissabon. Ook kun je hier mooie foto's maken van de Ponte 25 de Abril. Deze indrukwekkende hangbrug is 3 kilometer lang en 70 meter hoog en er hangt een spoorbaan onder. Het is een exacte kopie van de Golden Gate Bridge in San Francisco. Na de nodige foto's gaan we via dezelfde weg weer terug.

De tijd vliegt en als we aan deel 3 van deze dag beginnen is het alweer 15.00 uur. We gaan vanaf Cais del Sodré met de tram naar de wijk Belém. Een bezoek aan Belém is niet compleet zonder het eten van de overheerlijke Pastéis de Belém. Deze gebakjes van bladerdeeg zijn gevuld met een soort crème brulée en worden traditioneel bestrooid met kaneel en suiker. De originele Pastéis de Belém vind je in de Confeitaria de Belém. Sinds 1837 maken ze deze beroemde gebakjes hier volgens geheim recept wat maar drie mensen weten. Dit is officieel ook de enige bakkerij die de gebakjes Pastéis de Belém mag noemen. Er staat een lange rij voor de deur maar je moet ze geproefd hebben dus wij sluiten ook aan. We kunnen niet anders zeggen dan dat ze inderdaad erg lekker zijn, zeg maar gerust verrukkelijk. Tijdens het opeten worden we belaagd door meeuwen die ook deze gebakjes wel erg lekker vinden. Op een haar na wordt Frank bijna helemaal onder gescheten. Ik doe het bijna in mijn broek van het lachen, wat een mega flats vlak langs zijn gezicht. Het oudste bouwwerk in Belém is de Torre De Belém uit 1515 wat voornamelijk als fort werd gebruikt. Eenmaal binnen, want ook hier sta je in de rij om binnen te komen, is het de moeite waard om helemaal naar boven te klimmen. Het uitzicht is prachtig zo over Lissabon en de Taag. We hebben vandaag wel weer genoeg indrukken opgedaan en vinden het tijd om huiswaarts te gaan. We nemen een Tuk Tuk. Lachen gieren brullen..... Het is een ''cabrio'' voor twee personen met een pruttelend motortje en knallende versnellingsbak zonder koppeling. Angelo, onze chauffeur is echt een schatje. Onderweg vertelt hij de nodige weetjes. Jullie kennen vast wel die standbeelden van een paard met ruiter erop. Als zo'n paard nou zijn voorbeen opgetrokken houdt wil dat zeggen dat hij op het slagveld gesneuveld is. Dit geldt voor heel Portugal. En zo had hij meer van die weetjes. 

Tijd om even bij te komen op onze kamer met een wijntje en wat kaasstengels. Onderwijl begin ik vast met mijn blog. Eten hier in het zuiden doen ze laat dus ook wij gaan pas om 20.00 uur de deur uit om een hapje te eten. Frank had zin in Tapas dus na wat googlen zijn we terecht gekomen bij Tapas Bar 47. Als starter nemen we carpaccio. Nog nooit zo'n slechte gehad. Er zat alleen wat kaas op en verder zwom het vlees in de citroen. Ook de salade met asperges bevatte te veel citroen. Verder ging het wel. Onderweg naar huis nog een ijsje gehaald bij Amorino in de Reu Garrett. Daar kies je de maat van je hoorntje en mag je zoveel ijssmaken kiezen als je wil, zij maken er dan een roos van. Je ijsje lijkt wel een kunstwerk en smaakt ook nog eens lekker. Het is druk en gezellig op straat alleen jammer dat het begint te regenen. We besluiten om terug te lopen en morgenavond het nachtleven te proeven. We zitten er wel een beetje doorheen en morgen hebben we onze benen ook weer nodig. Tot dan.