"Moonwalk"

Het Apollo hotel is dan misschien ietwat gedateerd, de bedden zijn fantastisch. Dacht ik vanmorgen "uitgeslapen" te hebben, nou niet dus. Deze muts was vergeten de klok een uur terug te zetten. We zitten in Engeland en daar is het een uur vroeger. Gelukkig heb ik altijd wel wat te doen dus blog ik er om 5 uur lekker op los. Het ontbijt is voor dit hotel voldoende, je kunt er in ieder geval een typisch Engels ontbijt maken met bloedworst, bonen en braadworst en een gebakken ei. Brrrrrrr. Toast met jam is ook een optie.

Vandaag eerst maar eens het dorp verkennen. Was het gisterenavond nog uitgestorven vandaag kun je al snel de koppen niet meer tellen. Het is mooi weer met een stevige bries dus dat nemen ze ons alvast niet meer af. Als het tijd is voor koffie strijken we neer op een terras van een pub die zo Engels is als het maar kan. Frank is helemaal in zijn nopjes en wil hier van de week absoluut nog eens heen. Daarna nog snel langs de bakker voor wat broodjes waar we een hoorntje gevuld met custard niet konden weerstaan; ach, we hebben vakantie dan moet dat kunnen toch?

Om half 2 worden we verwacht in het plaatsje La Roque. We moeten verzamelen bij de haven naast de gele telefooncel. Vanaf hier gaan we lopen naar de Seymour Tower wat alleen kan bij eb. Omdat het best ver is, zo'n 3km en je niet in een rechte lijn daarheen kan lopen, lopen we onder begeleiding van onze gids Trudie. Hier heb je verschil van 12 tot 16 meter. We lopen over de zeebodem die wat bizar aandoet. Het lijkt wel een maanlandschap. Het optillen van een steen lijkt op het openen van een schatkist: het krioelt van de kleine zeebeestjes. Wat volgens Trudie vooral bijzonder is, zijn de wieren. 'Hier komen zo'n vijftig soorten zeewier voor, waarvan een flink aantal ook voor mensen nuttig is,' vertelt ze. 'Het blaasjeswier wordt bijvoorbeeld op het eiland nog steeds gebruikt als meststof. En die lange brede slierten zeewier komen van ver uit de zee. Daar zit zoveel jodium in, dat je ze zelfs om een wondje kunt winden om het te ontsmetten.'' Wij vinden ook een mooi exemplaar, zo groot zie je ze maar zelden. Na een kleine 2 uur gelopen te hebben, waarbij je toch ook door hele stukken water baggert, komen we aan bij de Seymour Tower. Deze dateert uit 1782 en je kunt hier onder begeleiding met een groep van 7 personen overnachten. Na wat foto's en verhalen is het tijd om terug te wandelen naar het "vasteland". Je moet hier niet te lang blijven hangen want voor je het weet loopt het hier weer vol. Na in totaal 3 1/2 uur gelopen te hebben zijn we weer terug bij de gele telefooncel. Dit is een ervaring die we niet zouden hebben willen missen.

Tijd om terug te keren naar ons hotel voor een welverdiende douche en een koude versnapering. De zon en de wind hebben hun tol geeist, hier en daar heeft iedereen wel iets verbrand, ondanks dat we gesmeerd hebben. Ach, het mag de pret niet drukken. We besluiten in het hotel te eten en de avond te laten voor wat het is. Lekker met de pootjes omhoog, niets meer doen. Morgen gaan we het eiland rond. Tot dan.